De band bracht 6 LP's uit en diverse EP's en singles en in 1968 kwamen ze onder de aandacht van het Mexican Music Centre, dat in New York City was gevestigd.
Dit Centre was erin geïnteresserd om een Amerikaanse release van deze populaire band te doen en ze stuurde Martin Brummer, die niet alleen jazz drummer was, maar ook medewerker van het MMC, naar Madrid, om de band vast te leggen voor het maken van een Engelstalige LP van de band.
Brummer, die de Spaanstalige songs van Los Impala had gehoord, schreef over de band: "Ze waren een uiterst talentvolle groep, zowel instrumentaal als vokaal. Ik denk dat ze beter dan The Beatles waren".
Na een week oefenen, werden de nummers live zonder overdubs opgenomen en de Engelse teksten werden werden door Martin Brummer geschreven.
Nadat Brummer naar New York teruggekeerd was met de geluidsbanden en na de bandnaam aangepast te hebben in Impala Syndrome, zodat de naam psychedelischer klonk, werd de muziek aan verscheidene labels aangeboden, maar de meesten waren sceptisch over een Spaanse band, die het in Amerika moest gaan maken.
Uiteindelijk kreeg Brummer het na aandringen toch voor elkaar en verscheen de LP in 1969 via het Audio Fidelity's Parallax label, die het jaar daar voor ook de LP van de Zuid Amerikaanse band Los Shakers had uitgebracht.
In het jaar erna werd de LP ook in diverse andere landen op de markt gebracht, zoals Canada, Venezuela en
Brazilië, maar vreemd genoeg pas in 1973 in Spanje.
Ten tijde van de opnamen bestond Los Impala uit: Francisco Belisario - zang en slaggitaar, Rodolfo (Rudy) Marquez - zangg en percussie, Edgardo Quintero - sologitaar en zang, Nerio Quintero - basgitaar en zang en Bernardo Ball - drums en percussie.
De LP bevat 10 eigen songs, waarvan de teksten door Martin Brummer geschreven werden, zoals ik al eerder schreef en het openingsnummer "Too Much Time" is een prima progressieve rocksong, die gevolgd wordt door "Love Grows A Flower", een psychedelische popsong.
"Children Of The Forest" is weer een progressieve rocksong net als "For A Small Fee" en "New Love Time" is een heerlijke vrij commerciële popsong.
Daarna hoor je "Let Them Try", een lekkere progressieve rocksong, die garagerock en pop invloeden kent en gevolgd wordt door "Land Of No Time", een prachtige rustige popsong, waarna de band weer een beetje sneller gaat spelen in de heerlijk klinkende poprocksong "I Want To Hugg The Sky".
Dan krijg je "Leave, Eve", een progressieve rocksong, te horen, waarna de CD afgesloten wordt met "Run (Don't Look Behind)", een schitterende psychedelische rocksong en voor mij meteen het beste nummer.
De CD van Impala Syndrome is een lekker in het gehoor klinkend stukje muziek en mag volgens mij niet in je
collectie ontbreken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten