dinsdag 26 oktober 2021

Review: Brigg - Brigg

Gear Fab, 2021 (GF-298)

Brigg werd in 1973 te Sunbury, Pennsylvania, Amerika, als studio album project opgericht door de vrienden Rob Morse - akoestische gitaar en zang, Jeff Willoughby - basgitaar, dwarsfluit, piano en zang en Rusty Foulke - sologitaar en zang, die eind jaren 60 samen in enkele bands samen hadden gespeeld.
In 1972 schreven ze diverse nummers, die ze voor 1800 dollar op een 4 sporen bandrecorder opnamen bij het lokale radio station (WKOK) in Sunbury onder leiding van technicus Bob Spangler.
Nadat de opnamen klaar waren werden de foto's voor de hoes te Danville gemaakt, waarna het hoesontwerp door de bandleden zelf werd gedaan en de hoes werd geprint.
De band liet in totaal 1000 persingen voor hun LP maken, die ze via lokale grammofoonplatenwinkels verkochten.
In 1990 vertelde een fan van de band, dat de plaat in 1988 in Italië illegaal als LP en tevens als CD was her uitgebracht en nadat Clark Faville, zijn vriend van Roger Maglio van Gear Fab Records op deze plaat attent had gemaakt, besloot dit label het album met medewerking van Jeff Willoughby de plaat op legale wijze in een beperkte oplage als CD uit te brengen.

Het album bevat 9 nummers, waarvan 1 bonus nummer en daarvan heet het eerste "Hey Mister", waarin de band een uptempo progressieve rock song met een terugkerend ritme speelt, die gevolgd wordt door "Universe", een mooie vrij rustige pop song met een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Took It Away", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "New Found Rain", dat eveneens een prima song met een gemiddeld tempo is.
In "If Only You Could See Me Now" speelt Brigg een dansbaar uptempo rock nummer, dat swingt, in "The War Is Over" speelt de band een schitterende pop song met een zeer aanstekelijk ritme en in "Linda", speelt de band eveneens een prachtige pop song met een vrij rustig tempo en een aanstekelijk ritme, dat tegen het einde meer snelheid krijgt. 
Dan volgen "And You Know", een song, die in de stijl van het vorige nummer verder gaat, "Sneaker Tongue", een kort stukje, waarin de bandleden afscheid van elkaar nemen en het bonus nummer "Life's Song" en ook hierin speelt de band weer zo'n uitstekende pop song in een niet al te hoog tempo.

Ook deze keer is Roger Maglio er, met behulp van vrienden, weer in geslaagd een prima onbekend gebleven band te ontdekken en deze her uit te brengen, zodat onze kijk op de onbekend gebleven bands van de jaren 60 en 70 uit Amerika steeds groter wordt.