In de periode 1961 - 1965 was hij gitarist in de band Peter Jay & The Jaywalkers en van 1966 - 1969 in The News.
Hun enige single, die het vinyl haalde was "Baby I Got News For You" uit 1966, waarop behalve Micky Waller ook diverse leden van The Herd meespeelden.
Tussen 1966 en 1968 nam hij in zijn home studio honderden songs op, waarvan er de laatste jaren al veel via CD verschenen.
In 1967 had hij een contract met Polydor Records, waar hij de single "Cold Turkey" / "My Love Is Like A Spaceship" voor het sublabel Camp voor maakte, maar doordat de maatschappij niet Pete's naam op de single zette, maar in plaats daarvan The Performing Light Society, flopte die volkomen en ook de commerciële vooruitzichten voor de single waren slecht, omdat Pete weigerde mee te werken de plaat te promoten.
Ook de opvolgende single, "Nasty Nazi", die Pete voor het label opnam, bracht hem niet verder, want het Duitse Polydor weigerde het nummer uit te brengen en Pete's carriere kwam niet van de grond, iets dat hem trouwens ook niet interesseerde.
Tot 1969 bleef hij in zijn huis te Norwich songs opnemen, totdat hij naar San Francisco, California, verhuisde, waar zijn eerste LP, met daarop 14 onuitgebrachte songs in 1996 via het Tenth Planet label verscheen onder de titel "Homage To Catatonia".
Door deze release kreeg Big Boy Pete de aandacht, die hij verdiende en er kwam een vervolg in de vorm van de LP "Summerland", die eveneens door Tenth Planet werd uitgebracht.
Diverse andere labels brachten muziek van hem op de markt, onder andere Gear Fab, die met "Cold Turkey" hun vijfde en tevens laatste(?) Big Boy Pete CD laten verschijnen, waarvan de 12 nummers op deze CD tussen 1965 en 1972 zijn opgenomen.
Het openingsnummer is meteen de titelsong, een schitterend stukje progressieve psychedelische muziek, dat gevolgd wordt door een heerlijke popsong, waar Pete patent op schijnt te hebben en deze heet "A Little Bit Of Lovin".
Dan volgt zijn eerste releaase, oftewel "Baby I Got News For You", een prachtige psychedelische popsong, die zeker een hitparade plaats waardig was geweest.
Psychedelisch is ook "It's Better To Try And Fail", dat me hier en daar aan de muziek van John Lennon doet denken, maar daar zeker geen kloon van is.
Daarna is het tijd voor het spannende "The Telephone Company", waar Pete op zijn best is en een fantastische popsong laat horen met psychedelische invloeden en deze wordt op zijn beurt gevolgd door een waanzinnig te gekke song, die begin jaren 80 gemaakt had kunnen zijn, getiteld "Rawsex", waarin de toen
toekomstige New Wave bands nog een puntje aan zouden kunnen zuigen.
"The Long Way Home" is weer zo'n schitterende popsong en hierbij is stil blijven zitten niet mogelijk en hetzelfde geldt eigenlijk ook voor "Moon Ego", want deze song heeft een net zo aanstekelijk ritme, dat je lichaam in beweging brengt, of je het wilt of niet.
Het volgende stukje heet "Checkmate" en hierin zit een lekker opgewekt ritme en dit nummer straalt dan ook positiviteit uit vind ik.
Psychedelische pop krijg je te horen in "I Just Can't Stop", dat ik eerlijk gezegd het minste nummer van de CD vind, doordat het een beetje rommelig klinkt.
Fantastisch is "Leave It In The Hands Of Love" en Pete laat hierin horen, dat hij zijn tijd ver vooruit was, waarna de CD meer dan waardig afgesloten wordt door een erg verrassend stukje muziek, getiteld "Scrople".
Dit bijna veertien durende nummer begint met een stukje gitaarwerk in de stijl van de gitaarbands uit begin jaren 60, maar de zang, die Pete daarna ten gehore brengt, zou zo uit één of andere duistere film kunnen zijn en ook het ritme dat er verder bij gespeeld wordt doet denken aan donkere nachtclubs en wordt naarmate de song vordert steeds psychedelischer en experimenteler.
De CD "Cold Turkey" is een waanzinnig goede uitgave van het Gear Fab label en vertegenwoordigt het beste, dat ik tot nu toe van Big Boy Pete heb gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten