De LP Psychedelic Guitars, waarop 10 nummers staan, werd in 1968 door het Custom label uitgebracht en de LP van The Mind Expanders "What's Happening", met daarop eveneens 10 nummers, verscheen in 1967 via het SD label.
De CD begint met een stukje Rock & Roll, dat "Let's Go Ride Again" heet en dat gevolgd wordt door "Take A Trip", een instrumentale versie van "Not Fade Away".
Dan hoor je een scheurende saxofoon in het anderhalve minuut durende "Coming On", dat weer een Rock & Roll nummer is en de band gaat nog even verder met de saxofoon in "Unchained Soul", een kruising van soul en Rock & Roll en ook in "Way Out" wordt de saxofoon gebruikt en dit is eveneens een Rock & Roll nummer.
De beginklanken van "Take Me Back" klinken me bekend in de oren, maar ik weet even niet, waarvan ik ze ken, in ieder geval is dit weer een heerlijk stukje Rock & Roll net als het laatste nummer, dat "Psychedelic Guitars" heet en dit deel van de CD op waardige wijze afsluit.
Dan krijg je The Mind Expanders te horen met "Love Syndrome", waarvan de begintonen me aan "Day Tripper" doen denken, maar de band weet deze goed in een heerlijk experimenteel stukje muziek te verwerken, dat je naar meer doet verlangen.
"Theme From" is helaas niet zo'n nummer, maar een kruising tussen psychedelische muziek en de orgelmuziek van Cor Steijn en het volgende stuk "Pictures At A Psychedelic Art Exhibition" klinkt als een experimentele mix van psychedelische muziek en E.L.P.
In "Cul De Sac" speelt de band een soort filmmuziek, die over gaat in de cover "Downtown", dat een grote hit van Petula Clark was en nu door The Mind Expanders in compleet eigen stijl bewerkt is, maar toch goed herkenbaar blijft en daarna hoor je "Pulsation", een lekker swingend experimenteel nummer.
Vervolgens "A Night On Bald Mountain", een prima progressief nummer, dat in een film gebruikt had kunnen zijn.
"Sensory Overload" is een vrolijk nummer en "Euphoria" een lekker in het gehoor klinkend stukje muziek, waarin enkele prima vondsten zitten.
Als afsluitend nummer hoor je "Mandala", een dansbaar nummer, waarin het orgel nog maar eens een vrij grote rol speelt.
Deze uitgave van Gear Fab vind ik over het algemeen lekker klinken en zeker het beluisteren waard, al kan ik me voorstellen, dat er mensen zijn, die moeite hebben met het de orgelpartijen, die een beetje oubollig aandoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten