Nadat ze een demo met daarop 4 songs hadden opgenomen, ging de band daarmee naar New York om te proberen een platencontract te krijgen.
Dat lukte ze, nadat producer Jeff Hest van Project 3 Records de demo had gehoord en ook label eigenaar Enoch Light enthousiast over de groep was.
Er werd besloten dat Rock Isaland een LP mocht maken voor het label en nadat de songs voor de LP waren uitgezocht, reisde de band regelmatig naar New York om die op te nemen.
Gelijk met de LP werd de single “Hard And Never Easy” in 1970 uitgebracht, die in diverse delen van Europa vrij goed ontvangen werd.
In mei 1970 was de band op zijn muzikale hoogtepunt en enkele maanden later kwamen er interne moeilijkheden binnen de groep, waardoor de één na de ander de band verliet, maar met hun vervangers werd nooit het niveau van de oorspronkelijke formatie gehaald en werden er verder geen platen meer uitgebracht .
De CD, die 36 minuten duurt, bevat 12 nummers, die op één na, allen door de band geschreven werden.
Het openingsnummer “Blue, Blue Lady” is een up-tempo rock song, met prettig klinkende close-harmony zang, die gevolgd wordt door het schitterende “Runnin’ Through My Mind”.
In deze song, die door producer Jeff Hest geschreven werd, doet het intro enigszins aan “In A Broken Dream” van Python Lee Jackson denken en schakelt de band tussen progressieve rock en jazz met het orgel als één van de toonaangevende instrumenten.
Dat is ook zo in het volgende nummer “When I Was A Boy”, dat met gitaar en zang begint, maar waarin het keyboard langzaam maar zeker meer terrein weet te winnen, totdat de overschakeling naar het jazzy geluid er weer is, om vervolgens terug te keren naar het ingetogen begin.
“I Keep On Tryin’” heet de volgende song en deze komt met een redelijke snelheid mijn oren binnen gescheurd, waarbij blues en rock het nummer maken.
Dan volgt de single “Hard And Never Easy”, dat niet commerciel genoeg klinkt om een hit te worden, maar desondanks weet het nummer me toch op één of andere manier te boeien.
“She Has Left Me” begint als een ballad, maar al snel verandert de snelheid van de song en wordt het tempo opgevoerd tot een lekker rockend nummer.
Ook de volgende rock songs “Won’t You Stay Another Day”, “I Remember” en “Babe, I’m Gonna Leave You” klinken me prima in de oren, maar het afsluitende “Blues” is voor mij het beste nummer van de CD.
Dit is een schitterende rock song, die wisselt tussen blues en progressieve rock , die 2 vervolgen krijgt in “Blues Reprise #1” en “Blues Reprise #2”.
De CD “Rock Island” van Rock Island is er één, die meer dan het beluisteren waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten