De band was opgericht door Peter Hartman - basgitaar en Roger Briggs - sologitaar en bestond verder uit: Roy Dudley - zang en mondharmonica en Dale Reed - drums.
Hun repertoire bestond uit nummers van Britse bluesbands zoals Savoy Brown, John Mayall, Cream, Free en anderen plus dat van Amerikaanse blues artiesten als Muddy Waters, Chuck Berry, Canned Heat en Jefferson Airplane.
Gedurende het voorjaar van 1968 speelden ze in koffie huizen en broederschap feesten en in het najaar van 1968 kwam Dan Mixter - sologitaar en zang als vijfde lid bij de band.
In deze formatie zou de band twee-en-een-half jaar blijven bestaan, totdat Dale Reed de band ontbond.
Nadat Roy Dudley flink wat eigen nummers had geschreven, besloot de band in 1969, dat het tijd werd om een LP op te nemen en dat zelfde jaar verscheen de LP "Blueprint", waarop 9 nummers staan, in een oplage van 1000 stuks, waarvan er ongeveer 400 aan mede studenten verkocht werden.
De rest werd onder de bandleden verdeeld en in de loop der jaren door hen weggegeven, op een tiental exemplaren na, die nog geseald zijn.
De CD uitgave bevat 3 extra live nummers, die in de periode 1968-1969 opgenomen zijn.
Het album begint met "On Solitude", een heerlijke mix van een blues en een pop song, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en deze wordt gevolgd door "Cold Iron Blues", een schitterend stukje elektrische blues in de stijl van de oude Fleetwood Mac en Chicken Shack, dat in een rustig tempo gespeeld wordt.
Daarna speelt de band het swingende instrumentale "Recorder Thing", waarbij de hoofdrol voor de recorder is weggelegd, waarna "The Taker" volgt en dit is weer zo'n uitstekende mix van pop en blues.
Dan volgt "Burlington Letter", een uitstekende ballad, die gevolgd wordt door "Ode To The Lost Legs Of John Bean", een in uptempo gespeelde blues song.
Vervolgens speelt de band "Big Max Revenge", een zeer swingend instrumentaal blues nummer, dat gevolgd wordt door het schitterende "The True Son Confesses", waarin de band een ballad speelt.
Het laatste en tevens langste nummer van de LP heet "Age Child" en hierin speelt de band opnieuw een heerlijke mix van blues en pop, waarin ook progressieve rock invloeden zitten en dit nummer swingt als een trein.
De eerste van de live opnamens, alle drie covers trouwens, heet "Steppin' Out" en hierin laat de band een swingend instrumentaal nummer horen, dat gevolgd wordt door "One Sunny Day", een lekker in het gehoor klinkende uptempo blues song en het alom bekende en veel gecoverde "Dust My Broom" van Elmore James, dat de band op uitstekende wijze vertolkt.
"Blueprint" van American Blues Exchange" is een heerlijke blues CD en dus een aanrader voor elke liefhebber van dit genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten