vrijdag 3 januari 2014

Review: Seompi - Awol

Gear Fab 1999-(GF-136)

In 1965 speelde de uit McAllen, Texas, afkomstige zanger/basgitarist Dave Williams in The Headstones.
Hij bracht met deze band verscheidene singles uit op het Pharaoh label, totdat de band in 1968 uit elkaar ging, waarna hij de band The Meat formeerde, die echter een kort leven beschoren was, om in 1970 Seompi te formeren.
Seompi was een trio, dat bestond uit: Dave Williams - zang en basgitaar, Patrick Rockhill - basgitaar en Bill Reid - drums en in deze samenstelling werd de eerste single "Summer's Comin' On Heavy" / "Lay On The Floor" uitgebracht op het Black Star label, die opnieuw uitgebracht zou worden met sologitarist Mitch Watkins, die vanaf dat moment deel van de band ging uitmaken.
In 1971 verhuisde de band, die toen dus uit vier man bestond, naar Austin, dat tevens hun thuisbasis werd.
Al snel bouwden ze een goede live reputatie op en speelden in het voorprogramma van onder andere Buddy Miles, ZZ Top, Trapeze en Foghat.
In 1974 werd Mitch Watkins vervangen door Billy "Skid" Rowe en Billy Reid door Lee Manley en speelde de band voor het laatst samen.
De nummers van "Awol" zijn niet eerder verschenen live tracks (zonder overdubs) en hun twee singles, die via Black Star werden uitgebracht plus alternatieve versies van deze songs.
De CD begint met de singles en het eerste nummer heet "Summer's Comin'On Heavy" en dit is een lekker in het gehoor liggende progressieve rock song, waarin enkele prima tempowisselingen zitten, waarna de andere kant van de single te horen is, die "Slide, Slide" heet en dit is eveneens een uitstekend stukje progressieve rock, waarin de band de muziek prima afwisselend speelt.
De A-kant van de volgende single heet "Almost In The Hole" en ook dit is een fantastische progressieve rock song, die lichtelijk naar de hardrock neigt en gevolgd wordt door "Lay On The Floor", waarin de band verder gaat met het maken van prima stevige progressieve rock.
Daarna volgen "Kittens" een swingende rock song, die tegen het einde aan wordt versneld en die niet eerder werd uitgebracht, het titelnummer van de CD "Awol", een progressieve rock song, waarin de band een heerlijk swingend stukje muziek speelt en de zang zo nu en dan aan die van Mick Jagger doet denken.
Ook "A Question Of Nobility" werd niet eerder uitgebracht en hierin laat de band lichte jazz invloeden in hun progressieve rock, die in uptempo gespeeld wordt, door klinken, waardoor het nummer nog meer swing krijgt, maar halverwege lijkt het net of de opname te langzaam afgespeeld wordt en klinkt de muziek vals en vervormd.
In "Voodoo Chile", een cover van het Jimi Hendrix nummer, speelt de band een schitterend stukje rock, dat veel overeenkomt met het origineel en in de alternatieve versie van "Summer's Comin' On Heavy" speelt de band het nummer in een iets minder progressieve uitvoering, waarna de alternatieve uitvoering van "Slide, Slide" te beluisteren valt.
Deze is totaal anders, dan de single versie en begint een stuk experimenteler en psychedelischer, maar klinkt zeker net zo progressief en ook "Almost In The Hole" klinkt een stuk progressiever, waardoor deze de voorkeur geniet boven de single uitvoering.
De alternatieve versie van "Lay On The Floor" klinkt qua zang minder dan de single, maar is desondanks prima te pruimen.
Dan volgt "And I Ain't Seen Him Since", een rustig progressief nummer met blues invloeden, dat gevolgd wordt door het niet eerder uitgebrachte "Do You Not Know", een lekker klinkende pop song.
"Sticky Situation" begint rustig, maar dan schakelt de band over naar een iets sneller tempo en wordt het nummer een stuk swingender, waarbij je de neiging krijgt met de muziek mee te gaan bewegen en "Elijah" is een uitstekende progressieve rock song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
Het laatste nummer heet "What Is The Reason" en is een nog niet eerder verschenen swingende mix van jazz en progressieve rock en klinkt fantastisch.
Waarom niemand eerder op het idee is gekomen om de opnamen van Seompi uit te brengen is me een raadsel, want wat deze band hier laat horen is van grote klasse.
Hopelijk gaat Gear Fab door met het uitbrengen van dit soort muziek en krijgen we een nog beter beeld van wat er eind jaren 60, begin jaren 70 in Amerika op muzikaal gebied gebeurde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten