Tussen 1965 en 1969 nam hij honderden songs op, maar de enige single, die het vinyl haalde, was "Baby I Got News For You" uit 1965.
Ook andere artiesten namen songs van hem op, zoals Freddie & The Dreamers en Sounds Orchestral.
Op de CD "Summerland" staan 14 onuitgebrachte songs, die in de periode 1966 - 1968 gemaakt zijn en de
muzikanten, die op deze CD meespelen, zijn: Tony Webster - sologitaar en zang, George Parsons - basgitaar, Johnny Larke - basgitaar, Robert Newton - drums en percussie, Luke Watson - drums en zang, Mickey Waller - drums, Peter London - orgel, Paul Gunnell - piano, Derek Shephard - mellotron, Johnny Byles - saxofoon, Alan McClennan - viool, Ricky Southern - zang en Shirley Larke - zang, terwijl Pete Miller zelf de sologitaar, basgitaar, percussie en zang voor zijn rekening neemt.
De eerste van de songs, die op de CD staan, is "Where Did I Go?", dat in februari 1968 opgenomen werd.
"Where Did I Go?" is een aanstekelijke vrolijke psychedelische pop song, die me aan zet tot mee bewegen en gevolgd wordt door "The In Things", dat in juni 1966 opgenomen werd en minstens net zo opgewekt klinkt, waarbij het ritme lekker in het gehoor klinkt en ik de onbedwingbare neiging krijg te gaan dansen.
Daarna volgt "Time Has No Meaning" (september 1967), een schitterende pop song, waarin het tempo een stuk lager ligt, dan in de vorige twee songs en de enige song op deze CD, die Pete niet alleen geschreven heeft.
Dan hoor ik "Time And Time Again"(februari 1966), dat een prima dansbaar ritme bevat, maar toch een vrij rustige pop song is en hierna volgt "Forget Me Not" (juli 1967), waarin Pete een heerlijk opgewekt stukje pop muziek laat horen.
In september 1967 nam Pete ook de song "Who Cares About The Moon?" op, een lekker klinkende pop song met enkele prima tempowisselingen en deze wordt gevolgd door "Soho Solitaire" (februari 1967), een fantastische vrolijke swingende pop song met afwisselende ritmes, die aan zetten tot mee bewegen.
In "Sweet Talk Town" (mei 1966) laat Pete opnieuw een uitstekende dansbare pop song horen, waarin ook lichte country invloeden te ontwaren zijn.
Met "Peter Pan" (juni 1966) krijg ik een rustige licht psychedelische song te horen en in "Willow Tree"(juni 1966) een opgewekte swingende pop song.
"Antoinette"(oktober 1966) is een swingende pop song met wisselende tempo's, die aan zet tot dansen en met "Fiesta Time" (augustus 1966) laat Pete me een uitstekende vrolijke pop song horen, waarin het ritme me in beweging zet.
Vervolgens hoor ik "Listen Girl" (april 1966) en ook dit is weer een prettig in het gehoor klinkende pop song, die positiviteit uitstraalt en het laatste nummer "Oh Miss Halliday" (december 1966) laat me ook nu weer genieten van de vrolijke klanken van de muziek, die aan zet tot dansen.
De CD"Summerland" van Pete Miller staat vol vrolijke pop songs, die geen moment vervelen, aan zetten tot dansen en ontzettend veel positiviteit bevatten, zodat ik iedereen kan aanraden, deze CD aan te schaffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten