Omdat ook hun ouders muziek maakten, was het voor de broers de normaalste zaak van de wereld, dat ook zij dat gingen doen en Gary en Paul leerden gitaar te spelen, terwijl Neal drums en piano leerde.
Hun vader bouwde van een oude stereo een paar versterkers, die de broers tijdens hun band repetities gebruikten en daarmee hun buren ergerden.
Ze noemden hun band The Three Dimensions en hun eerste optreden was tijdens een zwem en dans feest in het stads zwembad, dat een groot succes voor de band was en ze kwamen 65 dollar rijker thuis, wat niet gek was voor jongens, die nog net geen teenagers waren.
Nadat Dan Merrell bij de band was gekomen als basgitarist, was het ook nodig een nieuwe naam te kiezen en dat werd The Knights Of Sound en onder die naam werd in 1965 het nummer "The World Is Coming To An End" opgenomen in Doug Smith´s kelderstudio te Clarkson, Washington.
De band speelde regelmatig in de buurt van Lewiston en daarmee trokken ze de aandacht van Don Tunnell, die hun manager werd.
Ook veranderde de bandnaam dankzij Don in 1967 in Stone Garden, toen de flowerpower beweging in volle gang was en ook zorgde hij ervoor, dat de band op een psychedelische poster met de naam Stone Garden terecht kwam.
De bandleden lieten hun haren groeien, speelden buiten covers van bands als CCR, Doors, Beatles, Cream en Jimi Hendrix ook eigen nummers en werden een wel bekende band, die optraden in Seattle, Portland, noord Californië, Brits Columbia en Montana.
In 1969 kwam John Purviance, een getalenteerde multi-instrumentalist bij de band en daardoor veranderde hun muziekstijl, en kort daarna nam de band hun single, waarvan er 300 gemaakt werden, bij Doug Smith op, die nieuwe apparatuur had.
Chris Adams, een disc jockey, was grote fan van de band en door zijn inspanning, boekte de band studio tijd in een professionele 8 sporen opname studio, genaamd Ripcord Studios te Vancouver, Washington, waar een aantal nummers opnamen, die hier op de CD te horen zijn.
In het najaar van 1969 verliet Gary de band en Lewiston om elders in het land naar college te gaan en hij werd vervangen door Russ Pratt en na nog enkele bezettingswisselingen in de jaren daarna, ging Stone Garden in 1972 tenslotte uit elkaar.
De nalatenschap van de band is een CD, waarop 10 nummers staan, waaronder 2 versies van "Oceans Inside Me" en met de uitvoering, die in de Ripcord Studio is opgenomen begint de CD.
"Oceans Inside Me" is een schitterende progrock song, waarin de band meteen laat weten, dat hun muziek niet zoetsappig is.
Vervolgens gaat de band verder met "It's A Beautiful Day", eveneens een fantastische progressieve rock song, die ook invloeden van de muziek van Cream bevat.
Daarna volgt "The World Is Coming To An End", een nummer uit 1965, dat een prima rock song is, die gevolgd wordt door de experimentele psychedelische begintonen van het progressieve "Bastard", waarin de band een geweldig stukje muziek laat horen.
In "Da Da Da Da Da" gaat de band richting brassrock, maar ook dit is evengoed een vrij progressief nummer, waarna "Stop My Thinking", een prima blues, volgt en dit is één van de kanten van hun single.
Dan volgt "Assembly Line" een progressieve rock song, waarna het langste nummer van de CD te horen is, getiteld "Woodstock", een uitstekende progressieve rock song, waarin de band op hun best is.
Vervolgens speelt Stone Garden een nummer, dat het midden houdt tussen blues en country, getiteld "SF Policeman Blues".waarin een vrij hoog dans gehalte zit en dan is het tijd voor het laatste nummer, de single versie van "Oceans Inside Me", dat een stukje progressiever klinkt, dan de Ripcord uitvoering, doordat
de band prima gebruik maakt van de saxofoon.
De CD "Stone Garden" is weer zo'n fantastische uitgave van het Gear Fab label, waar je als rechtgeaarde muziekliefhebber niet omheen kan en dit is dus eigenlijk verplichte kost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten