Demonstraties tegen de oorlog in Vietnam liepen regelmatig uit op conflicten, waarbij over en weer geweld werd gebruikt.
Toch gebeurden er ook vreedzamere dingen, vooral in de muziek en in 1968 nam de New Yorkse band Paper Garden, die in 1967 was opgericht, hun LP met gelijknamige titel op in de Groove Sound Studio's te New York City.
Paper Garden was het Amerikaanse antwoord op de Britse progressieve pop en hadden als belangrijkste invloeden de muziek van The Beatles en Moody Blues.
Paper Garden bestond uit: Joe Arduino (alias Maxx Rush) - basgitaar, zang en slaggitaar, Sandy Napoli - slaggitaar, toetsen, sitar en zang, Paul LoGrande - sologitaar, slaggitaar, banjo en zang, Jimmy Tirella - drums en percussie en John Reich - toetsen.
In 1968 kwam de band in contact met de producer Geoff Turner, die kort daarvoor naar Amerika was geëmigreerd en daar werkte voor Musicor Records en freelance als opname technicus in lokale demo studio's werkte.
Hij trof Paper Garden daar en na hun demo opgenomen te hebben, realiseerde hij zich, dat de band potentie had en bracht de demo onder de aandacht van Musicor, die verrukt over de muziek waren en besloten de band een complete LP te laten maken.
De sessies werden in de Groove Sound Studio's gedaan, waar ze de nieuwste techniek van opnemen hadden, want er werd gebruik gemaakt van 8 sporen in plaats van 4.
De bandleden waren daar zo blij mee, dat ze nieuwe nummers begonnen te schrijven, die complexer waren, waardoor Turner de band aanmoedigde meer te experimenteren en daar zelf deel van werd door er aan mee te doen.
Hun LP, waaraan diverse gastmuzikanten meewerkten, werd eind 1968 via het Musicor label uitgebracht, maar door slecht management en een gebrek aan publiciteit, verkocht de LP aan geen kanten en ging de band in 1970 uit elkaar.
Hun nalatenschap is een LP, waarop 10 nummers staan en de eerste daarvan heet "Gypsy Wine", een geweldig begin van de CD en dit nummer is door het vioolspel een fantastische mix van psychedelische muziek en hot club de France jazz, gevolgd door "Sunshine People", een nummer, waarbij het orgel een vrij grote rol speelt en de zang lijkt op die van Paul McCartney.
Vervolgens krijg ik "Way Up High" te horen een mooie rustige psychedelische song, waaraan strijkers toegevoegd zijn en de maken het extra speciaal.
Daarna het schitterende "Lady's Man", een song met blazers in de stijl van Sgt.Pepper en die wordt gevolgd door het swingende "Mr. Mortimer", waarin wat big band invloeden zitten en ook enkele lekkere tempowisselingen.
In "Man Do You" experimenteert de band er vrolijk op los en dit vind ik één van de beste nummers van de CD.
Hierin is goed te horen, hoezeer Paper Garden zich heeft laten beïnvloeden door de muziek van The Beatles.
Met "Raining" doet de band dat nog eens dunnetjes over en deze schitterende psychedelische popsong, waaraan orkest is toegevoegd, laat ook de vokale kant van de band goed naar voren komen.
"I Hide" is eveneens een psychedelische popsong met Beatles invloeden en door het aanstekelijke vrolijke ritme is het onmogelijk om stil te blijven zitten.
Daarna hoor ik "Raven", een vrij rustig nummer, dat geweldig klinkt en aan The Moody Blues doet denken.
Het laatste nummer "A Day" vind ik in één woord fantastisch en is zeker één van de uitschieters van deze CD.
Deze zeer psychedelische popsong is afwisselend, psychedelisch, experimenteel en laat horen, hoe goed de band was.
De CD van Paper Garden is een juweeltje en behoort in ieders platenkast te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten