De eerste single die de band opnam, werd gemaakt door de 3 broers Beaudoin en Mike Conley, waarin de zang door tiener ster (Robbie uit de tv serie My Three Sons) Don Grady werd gedaan.
Nadat deze single "Summertime Game" , een prachtige vrij rustige popsong / "Little People", een nummer in de stijl van fifties bands met het accent vooral op de vocalen uitgebracht was, begon de band ook live optredens te doen in en rondom Los Angeles en ze werden een vaste kracht in The Hullaballo Club.
Eind 1965 had de band nog 2 singles uitgebracht, waarvan "All Night Long", een nummer in de stijl van the Beatles songs en het gitaarspel aan het begin van dit nummer, heeft veel weg van het begin van "I Feel Fine", maar verder weet de band hier een lekker klinkende song ten gehore te brengen.
De B-kant van dit nummer heet "Playgirl" en dit is een erg rustige mooie popsong met prima close harmonie vocalen.
De tweede single, die dat jaar uitgebracht werd heeft "A Girl You Can Depend On" als A-kant, een schitterend rustig nummer dat langzaam opgebouwd wordt, waarbij de nadruk op de zang ligt en "If You Need Me" als B-kant en deze uitvoering gaat meer naar de soul kant, wat niet verwonderlijk is, want deze song werd mede geschreven door Wilson Pickett.
Voordat de opnamen van deze singles plaats vonden, had Mike Conley de band al verlaten, maar er werd geen vervanger voor hem gezocht en in 1966 verliet Emitt Rhodes de band, om zich bij The Merry-Go-Round te voegen.
Zijn vervanger was Terry Rae, met wie de volgende drie singles en werd gemaakt in 1966 en dat zouden tevens de laatste zijn, want The Palace Guard ging begin 1967 uit elkaar.
De vierde single van de band heet "Falling Sugar", een heerlijke swingende meezinger in Britse stijl met een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet en de achterkant daarvan "Oh Blue" vind ik één van de beste van de band en ook deze song is naar Brits voorbeeld gemaakt, waarbij de Beatles invloed onmiskenbaar is.
"Saturday's Child", geschreven door David Gates van Bread ken de ik in de uitvoering van The Monkees en deze versie komt daar dichtbij in de buurt en de andere kant "Party Lights" is een lekker swingend nummer, dat naar gospel neigt qua ritme.
De laatste single, "Greed" is geweldig en deze song wordt in up tempo gespeeld, heeft een Russisch taiga ritme, kent enkele prima tempowisselingen en swingt als een trein.
De B-kant "Calliope" is een kermismuziekachtige song, zoals Sonny & Cher dat ook al eens deden in "Sing C'est La Vie" en klinkt gewoon erg goed en het dan ook moeilijk om hierbij stil te blijven zitten.
The Palace Guard maakte slechts 6 singles, maar die zijn wel om te koesteren; een aanrader dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten