uitbrachten via de labels Royal en Kenwood en dat ze een LP uitbrachten, die via het Royal label verscheen.
Ook de namen van de bandleden zijn bekend dat zijn: Mark Davis - sologitaar, Dan Davids - basgitaar en orgel, Lee Harper - ritme gitaar en zang en Tim
Daley - drums en zang.
De LP "Hanging 'Round" verscheen in 1967 en bevat 12 songs, waarvan er 11 door de bandleden geschreven werden en deze begint met het schitterende
"Didn't It Rain", dat een lekker ritme heeft en zeker hitkansen gehad moet hebben, gezien het feit, dat de tekst makkelijk meezingbaar is.
Ook de volgende song "Capricious Lolita", die behoorlijk commerciël klinkt en eerlijk gezegd enigszins aan de sound van The George Baker Selection en Cats
doet denken, acht ik in staat geweest de hitparade te halen.
"Blue Blooded Lady" is weliswaar iets ruiger, maar blijft toch gewoon een lekker klinkende popsong.
Één van de beste songs van "Hanging 'Round" vind ik "Childhood Memories", een vrij rustig nummer, waarin de dwarsfluit gebruikt wordt en de muziek een
aanstekelijk slepend ritme heeft.
Vervolgens het nummer "Still In Love With You Baby", dat ook bij verscheidene andere bands op het repertoire stond en deze cover heb ik beter uitgevoerd
horen worden en dit is voor mij één van de minste songs.
Vrolijk wordt het met "What's Goin' On" en dit nummer heeft een dixieland / big band gehalte, dat hier hoog ligt en het nummer swingt dan ook lekker.
Met "Black Coffee" laat de band horen niet alleen commerciele nummers te maken, maar ook de stevigere popmuziek richting garage rock te kunnen maken.
Dat zet zich voort in "She's Gone", een song, die in de richting van de stijl van The Animals komt en daarom al voor mij tot de besten van de CD gerekend
kan worden.
Ook "'Cause You Don't Love Me" is een kruising tussen een garage rocksong en een popsong en deze klinkt prima, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is.
"Hey, Hey, Little Girl" grijpt terug naar begin jaren 60 en komt me een beetje zeurderig over, maar klinkt desondanks toch niet verkeerd.
Met "It's Not Over" houdt de band die stijl vast en voor dit soort muziek moet je in een bepaalde stemming zijn vind ik, want het klinkt me allemaal een
beetje te gladjes.
Het laatste nummer "Sounds Of Summer", een instrumentaaltje, is van hetzelfde laken een pak en kan me dus niet echt meer bekoren.
Op de CD "Hanging 'Round" laten The Tormentors horen, prima muziek te hebben gemaakt, maar ook laat de band hierop twee verschillende gezichten zien,
zodat ik alleen maar kan schrijven, dat hij zeker het beluisteren waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten