Daybreak uit Pearl River, New York, werd in 1969 dor 5 high school vrienden opgericht, die dezelfde muzikale interesses hadden.
Oorspronkelijk heette de band Identical Stranger en bestond uit: Graig Kozlow - sologitaar en zang, Vinnie seplesky - basgitaar en zang en Bruce Pollack - drums.
Nadat ook Mike Ciulla - zang en kazoo en Rich Alper - keyboards en saxofoon zich bij het trio hadden gevoegd was de band, die ze vanaf toen Daybreak noemden, een feit.
De band werd vrij bekend in de streek rond Rockland County, New York, trad regelmatig op met andere regionale bands en won een belangrijke bandjes wedstrijd, waardoor ze nog meer bekendheid kreeg.
Het repertoire van Daybreak bestond uit eigen nummers en covers van groepen zoals Steppenwolf, The Who, Grand Funk Railroad, Cream, Mountain, Moody Blues, Rolling Stones en Iron Butterfly.
Hun debuut album "Daybreak" verscheen in 1971 in een beperkte oplage van 400 stuks via het RPC (Recorded Publications Company) label.
Het eerste nummer van het album, dat 7 nummers bevat, heet "Can't Get Down" en hierin speelt de band een heerlijke progressieve rock song, waar enkele prima tempowisselingen in zitten en het gitaarspel zo nu en dan stevig is.
Daarna volgt de Neil Young cover "Down By The River", waarin de band een redelijke uitvoering van deze song ten gehore brengt, om te vervolgen met "(I'm Only) Half Here", een uitstekende progressieverock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse subtiele tempwisselingen heeft.
Dan laat de band een lekker stukje rock & roll horen in "(Were Gonna) Rock Around The Clock" (Bill Haley), waarna de cover "Night In White Satin" (Moody Blues) volgt en Daybreak een song speelt, waarin de muziek zo nu en dan overstuurd is.
In "Monster, Suicide, America", dat bijna 10 minuten duurt, speelt de band een progressieve rock song met diverse tempowisselingen en in het laatste nummer van het album "Alone Again" brengt de band een schitterende rustige rock song ten gehore, die abrupt wordt afgebroken, zodat het idee rijst, dat het nummer een stuk langer behoord te zijn.
Roger Maglio van Gear Fab is er andermaal in geslaagd met behulp van een vriend (Clark Faville) een collector uit begin jaren 70 her uit te brengen en deze CD is opgedragen ter nagedachtenis van Graig Kozlow, die in 2010 overleed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten