Omstreeks die zelfde tijd waren Ronnie Baxley (slaggitaar en zang) en Jimmy Sossamon (drums) ook bezig te leren spelen op de instrumenten, die hun ouders voor hen gekocht hadden.
Het duurde niet lang voordat deze vier knapen elkaar gevonden hadden en samen muziek gingen maken, waarbij ze korte optredens in en rond de stad deden, waarvoor ze niets kregen, of een vergoeding voor hun brandstofkosten.
Ze oefenden uren in een oude koude tabaksloods buiten hun stad, totdat de ouders van Jimmy besloten de band in hun huis te laten oefenen, waarbij de huiskamer de opslagplaats voor hun apparatuur werd.
De bandleden, die allen nog op high school zaten, oefenden elke dag 3 uur en dat wierp zijn vruchten af, want de band kreeg betaalde optredens van $5 tot $10 per persoon per avond, waarbij de naam van hun band, The Young Ones, steeds bekender werd.
Hun repertoire bestond hoofdzakelijk uit Beatles covers, maar ook speelden ze muziek met surf invloeden.
Nadat ze een manager hadden gevonden, werden hun optredens ook beter betaald, waarbij ze nu elk $20 tot $30 per persoon verdienden en daarbij kwam ook, dat ze steeds verder van huis gingen spelen, waaronder in clubs te Fort Bragg en op de Pope Air Force Base.
Ook kwam organist Dickie Britt, die eveneens in Lumberton woonde, bij de band, waardoor hun muziekstijl veranderde en bouwden ze een gedegen live reputatie op, waardoor meer en langere optredens volgden.
Hun schare fans groeide en de band werd gevraagd op te treden in Brogdon Hall te Wilmington, North Carolina, bij een lang televisie programma, waar ze hun versie van "All My Lovin'" speelden en omdat het aanwezige publiek meer wilden horen speelde de band ook hun spectaculaire uitvoering van "The House Of The Rising Sun", waarna het publiek hysterisch werd en het podium bestormde.
De band ging mee doen aan "The Battle of The Bands" van Noord en Zuid Carolina en kwam in de finale met 19 andere, waarbij ze de eerste plaats veroverde.
Kort daarna hadden The Young Ones hun eigen televisie show in Wilmington en brachten hun eerste single "Too Much Lovin'" / "Harbour Melon" uit, die de top 10 in diverse plaatsen in het zuidoosten van North Carolina bereikte.
Na enkele maanden maakte de band hun tweede single "Big Teaser" / "It's You", maar nadat ze hadden gehoord, dat er nog een band onder de naam The Young Ones actief was, besloten de bandleden de single onder de naam The Psychic Motion uit te brengen, waarna de single volledig flopte en de band enkele maanden later uit elkaar ging.
Jimmy Sossamon, die tijdens zijn periode bij The Young Ones diverse nummers geschreven, maar helaas niet opgenomen had, mocht, begin 1968, van zijn ouders, in hun garage, een opname studio bouwen en hij zette daar zijn drumstel en een set microfoons.
Zijn studio, die hij "Sound Town Studios" noemde, was de eerste in zijn soort te Lumberton en had de capaciteit om zang en andere instrumenten rechtstreeks naar het mengpaneel te sturen en ze daarna om te zetten naar 2 sporen op een band.
In het voorjaar van 1968 hoorde hij de lokale band, The Glory Cykle, spelen in een jeugdclub te Lumberton en hij was zo onder de indruk van van hun spel, dat hij hen vroeg een nummer van hem te spelen en of hij hun manager kon worden, waarmee de band, die bestond uit: Ralph Stephens - sologitaar, Grady Pope - basgitaar, Jeff Hardin - slaggitaar, Rick Wilson - keyboards en Ken Allen - zang en drums, instemde.
Intussen was Jimmy nummers blijven schrijven en binnen enkele maanden opperde hij het idee bij de band om een album op te nemen met zijn nummers, maar omdat de bandleden slechts 15 en 16 jaar waren, hadden ze weinig tijd daarvoor en waren ze niet zeker of ze die richting wel op wilden.
Toch besloot de band eind 1968 hun LP op te nemen, waarbij Jimmy de drums voor zijn rekening zou nemen, zodat Ken zich beter op de zang kon concentreren en begin 1969 maakte de band elke zaterdag een 5 uur durende reis naar de Arthur Smith Studios te Charlotte, North Carolina, waarbij ze 1 á 2 nummers op namen, terwijl ze ook elke vrijdag- en zaterdagavond op traden.
Ze kregen de raad hun bandnaam te veranderen en gingen er mee akkoord om als Cykle verder te gaan en nadat de LP eind maart helemaal opgenomen was, werd daarvan de single "If You Can"/ "In Love My Friend" getrokken en in mei uitgebracht, terwijl de LP in juni verscheen en beide werden lokaal goed ontvangen.
Daarna kreeg Jimmy een uitnodiging onm voor de Reflection Sound Studios te Charlotte te komen werken en mogelijk enkele Cykle nummers opnieuw op te nemen.
In de herfst van 1969 kreeg hij werk als schrijver voor de studio en later werd hij hun belangrijkste drummer, maar het werk en de verantwoordelijkheid hielden wel in, dat hij naar Charlotte moest verhuizen, waarna hij zich vlak bij het vliegveld vestigde.
Later verhuisde hij naar een appartement, dat hij van de producer huurde en werd hij gevraagd om voor andere bands en artiesten nummers te schrijven, waardoor hij in contact kwam met The Rhodes Scholars uit Gainsville, Georgia.
De band bestond toen uit: Mike Emmitt - sologitaar en zang, Bill Hartman - basgitaar, trombone en zang, Steve McCrae - zang en keyboards, Bob Whitfield - drums en zang, Scott Beazly - saxofoon en zang en Ray Purvis - trompet en zang en in deze formatie nam de band het door Jimmy geschreven nummer "In My Dreams" op.
Kort na de opname van het nummer moest drummer Bob Whitfield, net als zoveel andere jongens, in militaire dienst, waarna de overige bandleden Jimmy als zijn vervanger vroegen, maar binnen een paar maanden eiste de oorlog in Vietnam ook het merendeel van de andere bandleden op en bleven alleen Jimmy en Steve over.
Ze vonden 2 andere leden uit Atlanta, Georgia om hun band te completeren, waarna de band, die verder ging onder de naam The Rhodes Scholars, bestond uit: Steve McCrae - zang en keyboards, John Wayne - sologitaar, Cleon Nally - basgitaar en Jimmy Sossamon - drums.
Omdat de blazerssectie er niet meer was, veranderde hun muziekstijl ook en speelde de band meer psychedelische muziek en hardrock, zoals het opgenomen nummer "What's On Your Mind", dat als demo dienst deed.
In 1970 verliet Jimmy, na een verschil van mening, de band en besloot zijn opleiding verder af te maken.
Wat overbleef, was de muziek van 3 verschillende bands, die door het Gear Fab label op 1 CD is uitgebracht, waarbij de CD begint met de 2 singles van The Young Ones, daarna volgen de 10 nummers van de LP van Cykle en vervolgens 1 song van Jimmy Sossamon en 2 van The Rhodes Scholars.
Het eerste van de CD nummer heet "Too Much Lovin'" en dit is een schitterende uptempo beat song, die in de stijl van de muziek van de Britse beat bands gespeeld wordt en gevolgd wordt door de B-kant van de single, getiteld "Harbour Melon", een licht psychedelisch instrumentaal nummer, waarbij het orgel de belangrijkste rol speelt.
In "Big Teaser" speelt de band een swingende rock song en in "It's You" laat de band een uitstekende beat song horen, waarin een prima tempowisseling zit.
Het eerste nummer van de Lp van Cykle heet "If You Can" en dit is een fantastische progressieve rock song, die in een uptempo gespeeld wordt, waarna de band een geweldig snel garagerock nummer speelt, getiteld "Walkout Of My Mind".
Daarna volgt "Maiden Girl", een mooie, vrij rustige, pop song, die gevolgd wordt door "Walking Through My Mind", waarin de band opnieuw een schitterende garagerock song speelt.
Met "A Little Faith" laat de band een prima pop song horen en "It's Her" is weer zo'n geweldige garagerock song, die me enigszins aan "Hey Little Girl" van The Syndicate Of Sound doet denken.
"Lessons To Learn" begint licht psychedelisch en ook hier speelt de band weer een heerlijke garagerock song en "In Love My Friend" speelt de band opnieuw een uitstekende pop song, waarin een geweldig goede tempowisseling zit, waardoor het nummer verandert van een rustige pop song in een swingende garagerock song.
Daarna volgt "Do My Thing", waarin de band een schitterende progressieve rock song speelt en het laatste en tevens langste nummer van de LP heet "What You Do To Me", een prachtige progressieve pop song, die enkele uitstekende tempowisselingen bevat en swingt als een trein.
In "In My Dreams" speelt Jimmy Sossamon een demo versie van dit heerlijke nummer op piano en gitaar, waarbij hij ook de zang voor zijn rekening neemt, maar in de versie van The Rhodes Scholars, waarop hij niet mee doet, klinkt de muziek totaal anders doordat er gebruik gemaakt wordt van blazers en is het meer een swingende mix van de muziek van Chicago Transit Authority en The Four Seasons.
Het laatste nummer heet "What's On Your Mind" en hierin speelt de band een vrij stevige mix van soul en progressieve pop, die toch nog lichtelijk naar de brassrock neigt, ondanks het ontbreken van de blazerssectie.
Net als de meeste uitgaven van het Gear Fab label is ook dit er weer één, die het beluisteren meer dan waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten