Gear Fab 1998-(GF-116)
De basis voor de band Magic werd gelegd, toen in 1968 Duane King en zijn broer Nick samen in de band The Next Exit gingen spelen, waarna de naam veranderd werd in Magic.
De band bestond op dat moment uit: Duane King - sologitaar en zang, Nick King - basgitaar en zang, Gary Harger - drums, Mike Motz - sologitaar en Clyde Hamilton - orgel en in deze formatie werd hun debuut single "That's How Strong My Love Is", een lekker in het gehoor klinkende soul song, (die ook door The Rolling Stones uitgebracht is) en de eigen compositie "I Think I Love You", een lekker swingende soul song, als achterkant had, gemaakt en uitgebracht via het eigen Monster label.
In 1969 verliet Clyde Hamilton de band en werd Mike Motz vervangen door Joey Murcia, die tevens sessie muzikant was bij TK Records in Miami.
Joey zei dat de band wel een platen contract bij TK Records zou kunnen krijgen en Magic verhuisde daarom naar Miami.
TK Records had op dat moment alleen zwarte muzikanten onder contract staan en Magic werd de eerste Witte band, die hun LP daar op nam.
In de zomer van 1969 werd de LP "Enclosed" opgenomen met daar op 10 nummers en van de LP, die via het eigen label Armadillo verscheen, werden 2 songs getrokken, die op single verschenen, waarvan de A-kant "Keep On Movin' On", een uitstekende mix van soul en progressieve rock was met als achterkant "Who Am I To Say?", een schitterende bluesrock song.
De single werd veel gedraaid op de FM radio stations in zuid Florida en de band besloot daarom nog een single van de LP uit te brengen.
De A-kant was "The Sound Of Tears Is Silent", een prachtige ballad, waarvan de B-kant "California" heette en dit is een rustige song met lichte country en bluegrass invloeden.
Verder bevat de LP nog de songs: Indian Sadie", een swingende countryrock song met Beatles invloeden, "You Must Believe She's Gone", een prima soul song in de stijl van "That's How Strong My Love Is", "ETS/Zero", een swingende blues song, "Wake Up Girl", een vrij rustige pop song met progressieve rock invloeden, "One Minus Two", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die een aanstekelijk ritme bevat en het bijna 12 minuten durende "I'll Just Play", een fantastische progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en me aan de muziek van Neil Young doet denken.
Hun tweede LP verscheen in 1972 via het Rare Earth label en daaraan speelde ook een jonge Stevie Wonder op enkele nummers mee op keyboards en deze LP kreeg enkele goede recensies in de tijdschriften Billboard en Cashbox, maar helaas voor de band hield het Rare Earth label op te bestaan, wegens een verhuizing van Motown.
Vervolgens nam de band in 1971 nog 5 songs op, in de hoop een een nieuw label vinden om hun muziek uit te brengen, maar gefrustreerd door de Motown deal ging de band uiteindelijk uit elkaar.
De bandleden die deze sessies speelden zijn: Duane King, Nick King, Gary Harger, Joey Murcia en Paul Rankin - steelgitaar en een mysterieuze gastmuzikant (Stevie Wonder?) - piano.
De eerste van deze nummers heet "I Do" en hierin speelt de band een vrij stevige swingende rock song en wordt gevolgd door "Hold Me Tight", een prima ballad.
Daarna volgen nog: "Compassion", een lekker klinkende swingende pop song, "Be At Peace With Yourself", een stevige progresieve rock song en "Too Many People Starving", een triest klinkende rustige country song.
De CD "Enclosed" bevat enkele geweldige songs, waarvan "I'll Just Play" ongetwijfeld het hoogtepunt is en alleen voor dit nummer is de CD al het aanschaffen waard, dus aanbevolen kost voor verzamelaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten