Na eerst enkele bezettingswisselingen te hebben ondergaan, werd uiteindelijk Gordon Elliott hun zanger en sologitarist, die ook mondharmonica en conga speelde.
De band verhuisde in 1968 naar een ranch in Nicasio, California, dat in de buurt van San Francisco ligt, waar ze hun eigen studio bouwden en ook maakten ze daar hun nummers, die ze tijdens optredens wilden gaan spelen.
De studio werd druk bezocht door een hoop lokale artiesten, die daar regelmatig jams deden.
Hun debuut optreden aan de west kust was als voorprogramma van Jefferson Airplane bij Speedway Meadows in Golden Gate Park.
Daarna deden ze optredens bij The Old Fillmore, Fillmore West, The Matrix, The Family Dog in de streek van de baai, maar ook in Los Angeles in clubs als The Wiskey en Topanga Corral.
De fans uit L.A. vonden hun act schitterend, want de bandleden verkleedden zich, beschilderden hun gezichten, gebruikten rookmachines, hadden organische podium bommen, deden jams, maakten een soort theater van hun optredens en speelden vanaf hun begin periode eigen nummers.
Zeven van die nummers staan op hun LP Shag uit 1969, die in de Pacific High Recording Studio te San Francisco opgenomen werd.
De eerste van die zeven heet "Gypsies In The Forest", een geweldige up-tempo progrocksong, waarin een hoofdrol voor de dwarsfluit is weggelegd.
Vervolgens hoor je "Mad Hatter", een vrij rauwe progrocksong, die gevolgd wordt door "Riddle", eveneens een prima progrocksong.
Daarna krijg je "Anyone's Song" voorgeschoteld, waarin de band iets rustiger speelt en meer naar de pop neigt, maar nog steeds dat up-tempo er in houdt.
Dan volgen er twee langere nummers, waarvan "Cold Duck Wino" de eerste is en in deze progrocksong hoor je dat de band ook een prima samenzang heeft en in dit nummer is de leidende funktie voor de sologitaar.
Het ander lange nummer , getiteld "Lavendar Tab, Ooh Dilly Dilly" is nu aan de beurt en dit is ongetwijfeld het beste nummer van de CD.
Deze progrocksong heeft een redelijk rustig tempo en de band weet met verschillende tempo wisselingen, dit nummer extra spannend te maken.
Het laatste nummer van de CD heet "Lovely Lady", een soort ballad, maar dan één met progrock invloed en deze klinkt net als de rest van de songs prima.
Aan het eind van de CD "Shag" kan je maar één conclusie trekken en dat is dat dit een geweldig stuk muziek, dat slechts een half uur duurt, het enige minpuntje trouwens, het aanschaffen meer dan waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten