Hij vroeg zijn vrienden Mike Reed en Tim Daum, die bij hem in de klas op high school zaten en die in de band The Duprees hadden gespeeld, of hij in hun nieuwe band mocht komen spelen en dat was goed.
De band, die ze The Chandells noemden, bestond toen uit: Graig Carlson - slaggitaar, Geoff Hearsum - basgitaar, Dale Graham - zang, Rob Hegel - bongo's en orgel en Tim Daum - sologitaar en Mike Reed - drums.
Binnen 6 maanden waren ze de meest gevraagde band in het zuiden van Ohio, speelden ze in alle grote plaatsen en hadden in Greenville zelfs politie escorte nodig om langs hun uitzinnige fans te komen.
Tegen de tijd dat ze senioren waren op high school, was hun populariteit zo gestegen, dat de nr.1 discjockey van Dayton, Bob Holiday, hen de beste van de 800 bands, die de streek rijk was, noemde.
Maar dat had ook een keerzijde, want de band werd regelmatig uitgedaagd om mee te doen aan band battles en raakte dat beu.
Daarom was het tijd voor verandering en dat kwam er, omdat ze hadden besloten de bandnaam te veranderen en deze werd tijdens hun uitverkochte concert in de Centerville's Town Hall begin 1966 bekend gemaakt en gingen ze verder onder de naam Bittervetch.
Dat jaar werd ook hun enige single uitgebracht en ging de band 23 juli uit elkaar, doordat elk van hen een andere studierichting op ging en de bandleden in verschillende plaatsen in het land terecht kwamen.
De nalatenschap van de band bestaat uit 16 door Rob geschreven songs, die op deze CD aangevuld zijn met enkele solosongs van Rob, plus een opname van Me And The Other Guys, waarin Rob piano speelt.
De CD start met "I Wanna Love You", een heerlijke popsong in de stijl van de Britse beatbands en de eerste song ooit die Rob schreef, die hij maakte nadat hij verliefd was geworden tijdens high school en deze kreeg een vervolg in de song "Since You've Gone", waarin Rob zingt dat hij bang was een gebroken hart op te lopen, eveneens een lekkere popsong.
Vervolgens het schitterende "I Don't Care", waarin de band laat horen erg goed naar The Beatles te hebben geluisterd en "I've Told You", een popsong met een fuzz gitaar in de stijl van het Yardbirds nummer "Heart Full Of Soul".
Daarna "I'll Follow You" een prima popsong, die in up-tempo gespeeld wordt, die gevolgd wordt door een goede popsong getiteld "I Don't Know".
Dan volgt "Laughing At You", een mindere song, waarin het ritme niet helemaal lekker klinkt en de band gebruik heeft gemaakt van het ritme van het nummer "It's All Over Now" van de Rolling Stones uitvoering.
De enige song, die alleen door Dale Graham gezongen wordt heet "Why?" en ook dit is een goede korte popsong.
"Who Are You?" is een vrij rustige song, waar ik de zang een beetje mager vind klinken, maar in de surfsong "Keep Surfin'" klinkt die al weer een stuk beter.
In de volgende 4 songs hoor je de demo's, die Rob voor Bittervetch schreef, maar die de band niet op zou nemen en de eerste daarvan heet " Without You" en daarop hoor je alleen zang en orgel.
"Let You Be" is een aardige song, maar helaas is de zang niet erg goed opgenomen en "I'm In Love With You" is al beter, maar de geluidskwaliteit is nog steeds niet optimaal, net als in "A Girl Like You", dat de basis vormde voor de uitvoering van de B-kant van hun single.
In mei 1966 verscheen hun single, waarvan "A Girl Like You" de B-kant was en dit is een schitterende popsong in Britse beat stijl, waarvan de A-kant "Bigger Fool" naar mijn mening minder goed is, maar evengoed een lekkere popsong is.
Nadat Bittervetch uit elkaar was gegaan, maakte Rob met de band Me And The Other Guys een cover van dit Chandells nummer en die klinkt niet verkeerd.
Een stuk beter is de song "When You Wake Up In The Morning", dat Rob de dag na het uiteen vallen van Bittervetch schreef en door Me And The Other Guys in 1967 als B-kant van hun single werd gebruikt.
De demo uitvoering van dit nummer hoor je hier meteen achter aan en die wordt een stuk rustiger gespeeld en klinkt schitterend.
Rob trad in 1968 regelmatig met zijn gitaar in koffie huizen en bars op rond de universiteit van Cincinnati en dit was één van de songs, die hij daar speelde.
In de winter van 1968 maakte hij "I Really Like You" een song in de stijl van John Sebastian van The Lovin' Spoonful, dat geweldig klinkt.
"Masters & Demos Chapter One" is een prima CD, die wat mindere nummers kent, maar de liefhebber van 60's muziek toch aangenaam zal verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten