In 1966 richtte hij zijn eerste band op, genaamd Joe Mock and No Commercial Potential, die folkrock speelde en muziek van o.a Bob Dylan.
Doordat de vriendin van één van de bandleden Joe Mock, "Mock Fuck" noemde, veranderde de bandnaam in Mock Duck.
Daarna wisselde de band van samenstelling en speelde Joe Mock van 1967 tot 1968 onder deze naam als trio, dat bestond uit: Joe Mock - sologitaar en zang, Lee Stevens - basgitaar en zang en Glen Hendrickson - drums en werd de jam "Jazz Duck" opgenomen.
Nadat er opnieuw bandwisselingen plaats vonden en de band uit 4 man ging bestaan, werden er opnames gemaakt voor 2 singles, die in 1968 via het Baroka label verschenen en ook nam de band een aantal nummers live op in The Village Bistro te Vancouver tussen 1968 en 1969.
De band, die deze opnames maakte bestond uit: Joe Mock - slogitaar en zang, Rick Enns - basgitaar en zang, Glen Hendrickson - drums en Ross Barrett - saxofoon, fluit en keyboards.
Vervolgens ging ook deze band uit elkaar en ging Joe Mock in 1970 met nieuwe leden verder onder dezelfde naam, maar maakte geen opnames meer.
Op de CD "Test Record" staan 12 nummer, waarvan de eerste "Home Made Jam / Introduction" heet en dit bijna 13 minuten durende nummer, is de eerste van de 5 live nummers, die op een test persing terecht kwamen, waarvan er slechts 14 geperst werden.
Zoals de titel al doet vermoeden is dit een "jam" en een geweldige ook, want de band gooit daarin alle remmen los en speelt hier een schitterend stukje progressieve rock, waarin uitstekend gitaar spel te beluisteren is, maar ook fantastisch saxofoon spel, dat ondersteund wordt door de stuwende basgitaar en
strakke drums en in uptempo gespeeld wordt.
Daarna krijg ik "Groundhog" te horen en dit is een prima gezongen progressieve rock song met soul en jazz invloeden, die gevolgd wordt door "Hurt On Me", een mix van blues, jazz en progressieve rock met daarin geweldig saxofoon spel.
Dan hoor ik "Sitting On The Top Of The World", een schitterende blues song, waarin ook nu de saxofoon het nummer extra kracht geeft en vervolgens het laatste nummer van de test persing, getiteld "My Time" en opnieuw hoor ik de band een lekkere progressieve bluesrock song spelen, die uit mondt in een soort "jam".
Vervolgens speelt de band nog 2 live songs, die tijdens die zelfde sessie opgenomen werden, maar het vinyl niet haalden en daarvan krijg ik eerst "Fat Man", een schitterende swingende progressieve bluesrock song, te horen, gevolgd door "Cross Cut Saw", eveneens een bluesrock song, maar deze heeft een commerciëler ritme en swingt als een trein, waardoor ik de neiging krijg om te gaan dansen.
"Easter Dog", een lekker swingende ruige pop song is de A-kant van hun debuut single, waarvan "Funky Song", een uitstekende blues ballad, die langzaam heftiger wordt, de B-kant van is.
Hun volgende single had "Do Re Mi", een vrij commerciële klinkende progressieve rock song met psychedelisch orgel spel, als A-kant en "Playing Games", eveneens een commerciële rock song, als achterkant.
Als afsluiter staat de "jam" "Jazz Mock" op de CD en dit nummer duurt bijna 20 minuten en hierin laat de band me een fantastisch stuk progressieve jazzrock horen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Deze Gear Fab uitgave is er één om te koesteren en ik dan ook met volle teugen van de muziek van Mock Duck genoten, waardoor ik iedereen kan aanraden deze geweldige CD eens te beluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten