Op aanraden van hun toenmalige drummer, Danny Gorman, die de band verliet, vroegen ze Andre Deguire - drums en zang, om samen in hun nieuw te vormen band te komen spelen.
Ook Serge Fleury - orgel, piano en zang, die al eerder met Bob en Andre had gespeeld, voegde zich bij dit trio en de band was een feit.
In hun beginperiode speelden ze veel covers van bands als Deep Purple, Spencer Davis Group, Led Zeppelin en Rod Stewart en traden ze hoofdzakelijk in nachtclubs te Montreal op, maar dat veranderde nadat ze eigen nummers begonnen te schrijven.
Ze kregen bij het Cresent Street label de kans een LP op te nemen, die geproduced werd door Ken Ayoub, die al eerder platen had geproduced van Bob en Serge in de tijd, dat ze samen in de band the Furys speelden.
De LP werd in 1971 uitgebracht en er werd een single van de band uitgebracht, die ook op de LP staat.
Blind Ravage bleef tot 1973 bestaan en speelde in Quebec, Ontario en de noord-westelijke staten van Amerika, zoals New York, Maine, New Hampshire en Vermont.
Bob, Andre en Serge bleven tot 1975 samenspelen onder de naam Clockwork, een progressief rock project, dat erg populair werd in Quebec.
De CD bevat 10 songs, waarvan 9 eigen composities en 1 cover en daar begint de CD dan ook mee.
Het is het veel gecoverde nummer "Susie-Q", dat o.a. door Creedence Clearwater Revival en The Rolling Stones bekend geworden is, maar deze vrij ruige uitvoering mag er ook zijn.
De eerste tonen van "Tousaw" klinken als het begin van de Beatlessong "Day Tripper", maar verder gaat de vergelijking niet en dit stukje progressieve rock klinkt me als muziek in de oren, waarbij nog valt op te merken, dat het tempo vrij hoog gehouden wordt.
"Friday Fish" is een prima relaxte progrocksong en het daarop volgende "Prodigal" is weliswaar een stukje commerciëler, maar bevat toch die progrock elementen, die dit nummer iets extra's meegeven.
De volgende song, "My Life", hangt tegen de funk aan, waarbij die klanken perfect worden gecombineerd met de progrock, die de band maakt en dit nummer verscheen op single met "Loser" als B-kant.
Meestal vind ik de langere nummers van een CD het beste en ook nu is dat weer het geval en wel met "Strange Power", dat iets meer dan 6 minuten duurt en een schitterende rustige progrocksong is met hier en daar een tempowisseling, vrij heftige zang en opzwepend ritme.
Een stuk commerciëler is "Cement Jungle", dat niet onaardig klinkt, maar het niet haalt bij voorgaande songs.
"Ruins" is weer een progrocksong op commerciële basis en "Disaster" is een heerlijke up-tempo progrocksong met rock & roll invloeden.
Het afsluitende nummer heet "Loser" en is de A-kant van de single, die van de LP getrokken werd, een swingend, maar behoorlijk commerciël stukje muziek, dat ondanks dat fantastisch klinkt en één van de beste songs van de CD.
Ook de CD van Blind Ravage zal zeker zijn weg naar de verzamelaars van het progrock genre vinden en dat verdient de band ook met deze schitterende muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten