Review: The Nirvana Sitar And String Group - Sitar & Strings + Various Artists - Born On The Road: Easy Rider

Gear Fab 2014-(GF-273)

Uitgave GF-273 bevat 2 LP's, waarvan niets of nauwelijks iets bekend is omtrent de uitvoerenden, behalve dan de titel van de plaat plus de bandnaam, maar wie de bandleden waren, die de muziek maakten en waar en wanneer de muziek is opgenomen staat niet vermeld.

The Nirvana Sitar And String Group maakte in 1968 de LP "Sitar & Strings", waar ook hun single "Catch the Wind" / "The Letter" op staat en beide werden uitgebracht via het Mr. G label en opgenomen in de Ultra-Sonic Studios te West Hempstead, New York.
Één van de leden, of misschien wel het enige lid, was waarschijnlijk Ira Newborn, wiens naam bij enkele nummers als schrijver vermeld staat.
De LP "Sitar & Strings", die hoofdzakelijk covers bevat, start met "A Whiter Shade Of Pale" en hierin wordt een orkestrale uitvoering gecombineerd met sitarspel en dat levert een aardig stukje muziek op.
Daarna volgt "The House Of The Rising Sun" en ook hierin wordt de sitar ondersteund door een orkest, wat een soortgelijk nummer op levert.
Dan speelt de groep het door Ira geschreven "Crashing", een heerlijk stukje licht psychedelische sitar muziek, waaraan enkele trommel klanken zijn toegevoegd en in "Sunday Will Never Be The Same" speelt de complete band een uitstekend pop nummer, waar de hoofdrol voor het sitarspel is weggelegd.
Vervolgens is het de beurt voor weer een eigen nummer van Ira, getiteld "Mind Waves" en ook dit prima sitarspel wordt begeleid door de trommel, waarna "Never My Love" volgt, dat met sitarspel begint, maar al snel over gaat in een orkestraal nummer met lichte inbreng van de sitar.
In "Catch The Wind" is er opnieuw de combinatie orkest sitar te horen en in "The Letter" komt de sitar weliswaar meer op de voorgrond, maar voert het orkest toch de boventoon.
Met "Nine O'clock" speelt de band een schitterend licht psychedelisch swingend nummer en in "You Keep Me Hangin' On" wordt het orkest weer bij de muziek betrokken en speelt de sitar een ondergeschikte rol, hoewel het spel wel nadrukkelijk aanwezig is.
Het laatste nummer is er weer één van de hand van Ira, getiteld "Head" en hierin is uitstekend sitarspel te horen, waarmee de LP dus op passende wijze wordt afgesloten.

Op de LP "Born On The Road: Easy Rider", in 1970 uitgebracht op het Europe label, staan 11 nummers van diverse Duitse bands, zoals: The Black Kids, Ten O'clock Bubble Gum Train, The Automatic Blues, (die alledrie beter bekend stonden als The Tonics), Electric Food, (die ook muziek maakten onder de namen Pink Mice, Asterix en Lucifer's Friend, waarvan de bandleden in het orkest van James Last speelden) en The Petards, plus 1 nummer van een Engelse band genaamd John Dean & The Trakk.
De LP begint met "Born To Be Wild" in de uitvoering van Electric Food en deze klinkt op de zang en het psychedelische orgeltje na ongeveer net als het origineel, waarna de eigen compositie "I'll Try" volgt, een lekker in het gehoor klinkende swingende rock song, die door het gebruik van het orgel een licht jazz tintje à la Peddlers krijgt.
Daarna volgt de cover "Lay Down" van The Black Kids, die een prima vertolking van deze song laten horen, gevolgd door "Hey Little Girl" een eigen nummer van Ten O'clock Bubble Gum Train, die een lekkere pop song ten gehore brengen..
"Your Whole Life Through" is een zelf geschreven song van John Dean & The Trakk en ook dit is een lekker klinkende swingende pop song, die gevolgd wordt door "Lana", een eigen compositie van The Automatic Blues, een dansbare mix van soul en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens speelt Electric Food de cover "Up Around The Bend" in een geweldige uitvoering, die niet voor het origineel onder doet en laat die zelfde band met het zelf geschreven "Tavern" een schitterende hardrock song horen, die swingt als een trein.
Ook de cover "House Of The Rising Sun" komt van Electric Food en klinkt prima en wordt gevolgd door "Mockingbird", een eigen nummer van Ten O'clock Bubble Gum Train, dat lekker swingt, waarna de band The Petards de song "My Little Heart" ten gehore brengt, een vrij rustige song met enkele prima tempowisselingen.
Het laatste nummer van de LP komt van The Automatic Blues en is de schitterende eigen compositie "Get It", een swingende rhythm & blues song, die in de stijl van de muziek van The Animals uit hun begin periode zit.
Roger Maglio heeft met de split CD The Nirvana Sitar And String Group - Sitar & Strings + Various Artists - Born On The Road: Easy Rider weer een uitstekende Gear Fab uitgave op de markt gebracht, waarvan de muziek het beluisteren meer dan waard is.

Review: The Clock Watchers - The Clock Watchers

Gear Fab 1995-(GF-201)(LP only)

De band The Clock Watchers kwam uit Eugene, Oregon en bestond uit: Ron Kleim - sologitaar, orgel en zang, Don Beckner - basgitaar en Jayson Breeton - drums.
Hun LP met gelijknamige titel werd in de periode 1994/1995 opgenomen en bevat 13 nummers, waarvan "Dirty Shame" de eerste is en hierin speelt de band een lekker in het gehoor klinkende beat song, waarin de invloed van de jaren 60 bands goed te horen is.
Het volgende nummer heet "Drop In The Bucket" en ook hierin speelt de band een prima stukje zestiger jaren gerelateerde muziek, dat gevolgd wordt door "You Can Run", een heerlijke licht psychedelische garagerock song.
Daarna volgt "Hey Little Girl" en ook dit is een uitstekende licht psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "No Tears For You" volgt, een swingende uptempo garagerock song, waarin gast muzikant Tony Proveaux de mondharmonica bespeeld.
In "The Girl With Tears In Her Eyes" laat de band een schitterende rustige psychedelische song horen, waarin het orgel een belangrijke rol speelt en in "I'D Rather Laugh" speelt de band een stevige swingende song, die tegen de hardrock aan zit.
Vervolgens speelt de band "I't's Your Life", een geweldige rock song, die swingt als een trein en een licht psychedelisch orgel en hypnotiserend ritme bevat.
Dan volgt "Heaven", een lekker in het gehoor klinkende uptempo pop song en deze wordt gevolgd door "This Could Be Love", een prima beat song, waarin het geluid van de jaren 60 opnieuw te horen is.
"Mad Girl" is een vrij rustige dansbare pop song, met een uitstekend licht psychedelisch geluid en het refrein zet aan tot mee zingen.
Met "Free Soul" laat de band een fantastische rock song horen, waarin opnieuw een hoog meezing gehalte zit en het laatste nummer, "Another Day", een swingend zestiger jaren nummer, bevat een zeer aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
Hoewel de muziek in 1995 is gemaakt, heeft The Clock Watchers het geluid van de jaren 60 prima weten weer te geven op deze geweldige LP.
De LP van The Clockwatchers, die alleen op vinyl is verschenen, heeft weliswaar nummer GF-201, maar is niet als zodanig op CD uitgebracht, omdat Roger Maglio ten tijde van het uitbrengen van deze uitgave nog niet precies wist welke kant het met het label uit zou gaan.
Er werden nog enkele CD's met de 200 nummering op LP uitgebracht, zoals: Shadrack Chameleon GF-202 (CD nr. GF-110), Cykle GF-203 (CD nr. GF-106) en Magic GF-204 (CD nr. GF-107), terwijl de LP van  Touch: Street Suite het nummer GF-105A (CD nr. GF-105) mee kreeg.
Inmiddels staat de teller van de CD nummering al op GF-273, waarvan CD GF-201 "Horses" van de band Horses is.

Review: The Borrowed Times - Walk Away Renee / Tobacco Road

Gear Fab 1984-(GF-101)

Roger Maglio komt oorspronkelijk uit Plainview, Long Island, New York.
Sinds 1966, toen hij met gitaar spelen begon, is hij verzamelaar van obscure psychedelische en garagerock en mainstream bands, zoals The Beatles, Who, Doors, Quicksilver Messenger Service, Jimi Hendrix, Animals enz.
Hij speelde in verscheidene bands uit Plainview, die aan bandjeswedstrijden meededen, maar ook bekendere bands deden aan die competitie mee, zoals The Mystic Tide, Trashing Butterflies Of Divine Happiness en Odyssey.
De bands, waarin Roger zat hadden minder bekendheid en de bekendste waren The Acid Inspiration en The Nightwatchmen, die helaas geen muziek opnamen.
In 1979 was hij naar Denver verhuisd, om in de inkoop te gaan werken bij Martin Marietta.
Daar startte hij in 1984 de sixties cover band The Borrowed Times en in 1986 richtte hij het label Gear Fab op, waar hij de single "Walk Away Renee" / "Tobacco Road" (GF-101), die in de Woodbury Studios te Littleton, Colorado werd opgenomen, van zijn band op uitbracht.
The Borrowed Times, die bestond uit: Bill Hyatt - sologitaar en zang, Greg Schriener - basgitaar en zang, Roger Maglio - keyboards en zang en Jim Zingelman - drums, bleef tot 1991 aktief en stopte, omdat Rogers firma naar Orlando verhuisde en hij mee ging.
De A-kant van de single, "Walk Away Renee" is een schitterende uitvoering van dit nummer, waarin de band uitstekende close harmony zang laat horen, terwijl het orgelspel licht psychedelisch klinkt.
Op de andere kant staat een fantastische versie van "Tobacco Road" en hierin laten de bandleden horen hoe goed ze een nummer konden coveren en deze song swingt dan ook als een trein.
The Borrowed Times maakten weliswaar geen eigen songs, maar bewijzen, met deze single, een geweldige band geweest te zijn, die muzikaal uitstekend op elkaar was ingespeeld en prima covers wist te vertolken.

Review: Roger Maglio - A Cold Day In December / Flower Child

Gear Fab 1984-(GF-102)

Roger Maglio komt oorspronkelijk uit Plainview, Long Island, New York.
Sinds 1966, toen hij met gitaar spelen begon, is hij verzamelaar van obscure psychedelische en garagerock en mainstream bands, zoals The Beatles, Who, Doors, Quicksilver Messenger Service, Jimi Hendrix, Animals enz.
Hij speelde in verscheidene bands uit Plainview, die aan bandjeswedstrijden meededen, maar ook bekendere bands deden aan die competitie mee, zoals The Mystic Tide, Trashing Butterflies Of Divine Happiness en Odyssey.
De bands, waarin Roger zat hadden minder bekendheid en de bekendste waren The Acid Inspiration en The Nightwatchmen, die helaas geen muziek opnamen.
In 1986 startte hij het label Gear Fab, waar hij de single "Walk Away Renee" / "Tobacco Road" (GF-101), van zijn 60's coverband band The Borrowed Times, op uitbracht.
De volgende single, die via zijn label verscheen was 9 december 1980 door hem zelf geschreven naar aanleiding van de moord op John Lennon en heette "A Cold Day In December" / "Flower Child".
Deze werd  in 1987 opgenomen en uitgebracht als GF-102 en kort daarna bracht hij de LP "Songs From The Rocks" (GF-103) uit, waarop de single ook staat.

Op een zaterdagmiddag in 1997 besloot Roger een verzamel CD te maken en hij begon verschillende nummers van bands als The Bow Street Runners, The Maze, The Lemon Drops en anderen op CD te zetten.
Toen bedacht hij, dat het waarschijnlijk mogelijk was om met toestemming van labels als Sundazed, Cicadelic en anderen met de $1500, die hij gespaard had, een serieuze CD uit te brengen op zijn eigen Gear Fab label en Psychedelic Crown Jewels Volume 1 (GF-104) was het resultaat.
Vervolgens werden Touch (GF-105), Cykle (GF-106) en Majic Ship (GF-107) uitgebracht en door laatstgenoemde band kwam hij in contact met Tom Nikosey, die de oorspronkelijke gitarist van Majic Ship was en belangrijker nu een erg succesvolle graficus is in Los Angeles, die de lay-out voor het boekje over Majic Ship deed en naar aanleiding daarvan vroeg Roger hem om de lay-out te doen voor zijn verdere CD releases, waar Tom positief op reageerde.
Roger reist regelmatig door de verschillende staten van Amerika om bands te lokaliseren en hun toestemming te vragen hun muziek uit te mogen brengen, waarbij er schitterende releases verschijnen van bands, die hun platen via allerlei kleine obscure labels uitbrachten.
Met behulp van mede vinyl verzamelaars Jeff Lemlich en Ray Ehman beluistert Roger de muziek en zoekt de beste bands uit, die hij uit wil brengen en sinds de eerste release in 1997 zijn er al meer dan 150 CD's via het Gear Fab label verschenen, waarbij de oplage beperkt blijft tot maximaal 1000 kopieën en de serie is nog lang niet aan zijn eind, zodat er nog heel wat te genieten gaat zijn.
zie zijn website: www.swiftsite.com/gearfab.

De A-kant van de single, "A Cold Day In December" is een heerlijke licht psychedelische pop song, waarin de stem van Roger me in de verte aan die van George Harrison doet denken, terwijl de muziek, die door een orkest ondersteund wordt, prima dansbaar is en de tekst een eerbetoon aan John Lennon is.
Op de B-kant van de single staat "Flower Child", een schitterend beat song, waarin de invloed van de Beatles muziek sterk naar voren komt en ook hierin klinkt de zang lichtelijk als die van George Harrison, waarbij de muziek heerlijk psychedelisch is.

De single van Roger Maglio is één van die juweeltjes, die via het Gear Fab label zijn uitgebracht en ik kan iedere muziek liefhebber dan ook aanraden, deze single eens te gaan beluisteren.

Review: Roger Maglio - Songs From The Rocks

Gear Fab 1987-(GF-103)

Roger Maglio komt oorspronkelijk uit Plainview, Long Island, New York.
Sinds 1966, toen hij met gitaar spelen begon, is hij verzamelaar van obscure psychedelische en garagerock en mainstream bands, zoals The Beatles, Who, Doors, Quicksilver Messenger Service, Jimi Hendrix, Animals enz.
Hij speelde in verscheidene bands uit Plainview, die aan bandjeswedstrijden meededen, maar ook bekendere bands deden aan die competitie mee, zoals The Mystic Tide, Trashing Butterflies Of Divine Happiness en Odyssey.
De bands, waarin Roger zat hadden minder bekendheid en de bekendste waren The Acid Inspiration en The Nightwatchmen, die helaas geen muziek opnamen.
In 1986 startte hij het label Gear Fab, waar hij de single "Walk Away Renee" / "Tobacco Road" (GF-101), van zijn 60's coverband band The Borrowed Times, op uitbracht.
De volgende single, die via zijn label verscheen, was 9 december 1980 door hem zelf geschreven naar aanleiding van de moord op John Lennon en heette "A Cold Day In December" / "Flower Child".
Deze werd in 1987 opgenomen en uitgebracht als GF-102 en kort daarna bracht hij  de LP "Songs From The Rocks" (GF-103) uit, waarop de single ook staat.

Op een zaterdagmiddag in 1997 besloot Roger een verzamel CD te maken en hij begon verschillende nummers van bands als The Bow Street Runners, The Maze, The Lemon Drops en anderen op CD te zetten.
Toen bedacht hij, dat het waarschijnlijk mogelijk was om met toestemming van labels als Sundazed, Cicadelic en anderen met de $1500, die hij gespaard had, een serieuze CD uit te brengen op zijn eigen Gear Fab label en Psychedelic Crown Jewels Volume 1 (GF-104) was het resultaat.
Vervolgens werden Touch (GF-105), Cykle (GF-106) en Majic Ship (GF-107) uitgebracht en door laatstgenoemde band kwam hij in contact met Tom Nikosey, die de oorspronkelijke gitarist van Majic Ship was en belangrijker nu een erg succesvolle graficus is in Los Angeles, die de lay-out voor het boekje over Majic Ship deed en naar aanleiding daarvan vroeg Roger hem om de lay-out te doen voor zijn verdere CD releases, waar Tom positief op reageerde.
Roger reist regelmatig door de verschillende staten van Amerika om bands te lokaliseren en hun toestemming te vragen hun muziek uit te mogen brengen, waarbij er schitterende releases verschijnen van bands, die hun platen via allerlei kleine obscure labels uitbrachten.
Met behulp van mede vinyl verzamelaars Jeff Lemlich en Ray Ehman beluistert Roger de muziek en zoekt de beste bands uit, die hij uit wil brengen en sinds de eerste release in 1997 zijn er al meer dan 150 CD's via het Gear Fab label verschenen, waarbij de oplage beperkt blijft tot maximaal 1000 kopieën en de serie is nog lang niet aan zijn eind, zodat er nog heel wat te genieten gaat zijn.
zie zijn website: www.swiftsite.com/gearfab

De LP "Songs From The Rocks", waarop 9 nummers staan en Roger alle instrumenten bespeeld, begint met "You Can't See Me (No More)", een heerlijke dansbare psychedelische pop song, die gevolgd wordt door "Flower Child", een schitterende psychedelische beat song, waarin de invloed van The Beatles sterk naar voren komt en dat de B-kant van zijn single is.
In "Cedar Beach" speelt hij een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal nummer, dat swingt en in "The Two Of You" een uitstekende rustige pop song.
Het volgende nummer is een cover van det Beatles song "I'll Follow The Sun" en hierin laat Roger een fantastische uitvoering van dit nummer horen, waarna "My Canine Friend" volgt en hierin speelt hij opnieuw een prachtige rustige song.
Daarna volgt "Plainview (1970)", waarin hij een uitstekende pop song ten gehore brengt en de akoestische gitaar een belangrijke rol speelt.
Vervolgens is het de beurt aan "JoAnn", een swingende pop song, die over de liefde gaat en in het laatste nummer, de A-kant van zijn single, laat Roger een eerbetoon aan de dood van John Lennon horen.
De LP "Songs From The Rocks" staat vol heerlijke muziek en verdiend een plaats in de platenkast van elke liefhebber van sixties gerelateerde pop muziek.

Review: Psychedelic Crown Jewels - Volume 1

Gear Fab 1997-(GF-104)

Een van de eerste uitgaven van het Gear Fab label was de verzamel 2CD "Psychedelic Crown Jewels - Volume 1", waarop 23 nummers staan van 21 bands.
De CD start met "Walkout (Of My Mind)", een schitterende uptempo garagerock song van Cykle, die gevolgd wordt door "Sioux City Blues", een garagerock song, waarin lichte progressieve rock invloeden zitten, van Majic Ship.
Daarna volgt The Morning Dew met "Sing Out", een heerlijke licht progressieve poprock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna het de beurt is aan de band The Bow Street Runners, die een licht psychedelische song ten gehore brengt, getiteld "Watch".
Dan speelt Fifty Foot Hose "Red The Sign Post", een vrij experimentele psychedelische song en deze wordt gevolgd door "Mary Jane", een lekker in het gehoor klinkende psychedelische poprock song.
The Movin' Morpho Men spelen "What's Happened To Me?", een uitstekende swingende uptempo poprock song, waarna The Mystic Tide volgt met "You Know It's True" en dit is een prima mix van blues en progressieve rock, die in een rustig tempo gespeeld wordt.
Vervolgens speelt Flat Earth Society een nummer, getiteld "Feelin' Much Better", een swingende uptempo poprock song met lichte psychedelische invloeden.
Dan volgt het rauwe garagerock nummer "Talk To The Animals" van The Lemon Drops, gevolgd door "Ballad Of The Bad Guys", een lekker klinkende uptempo garagerock song met rauwe zang.
"All Kind Of Hights" van Bohemian Vendetta is een swingende garagerock song met psychedelische invloeden en "Can't You Hear Your Daddy's Footsteps?" van The Zakary Thaks is een geweldige garagerock song, die swingt en een aanklacht over incest bevat.
In "Morning" van Afterglow is een uitstekende poprock song te horen en "That's How It Will Be" van The Liberty Bell is een lekker ruig klinkende garagerock song.
Painted Faces speelt een heerlijke psychedelische song, getiteld "Black Hearted Susan", die gevolgd wordt door "Whispering Shadow", een prima stukje licht psychedelische poprock van The Maze, waarin enkele goede tempowisselingen zitten.
Daarna volgt Odyssey met "Churchyard", een fantastische swingende progressieve rock song met schitterend orgelspel, waarna The Human Expression "Who Is Burning" ten gehore brengt en dit is een vrij rustige popsong met een aanstekelijk ritme.
The Illusion speelt een uitstekende progressieve pop song, getiteld "I Love You, Yes I Do"" en The Freudian Complex speelt "Lake Baikal", een geweldige, erg swingende, progressieve rock song, waarin de band tegen het einde totaal uit freakt.
Het tweede nummer van Cykle heet "It's Her" en ook hier speelt de band een schitterende uptempo garagerock song, waarna ook Majic Ship met hun tweede nummer een fantastische swingende garagerock song laat horen, getiteld "Life's Lonely Road".
Net als alle andere uitgaven, waarop meerdere bands vertegenwoordigd zijn, is dit een geweldige CD en een "must" voor verzamelaars van zestiger jaren muziek.

Review: Touch - Street Suite

Gear Fab 1998-(GF-105)

In 1969 verscheen het politiek getinte album "Street Suite" van de uit St. Louis afkomstige band Touch, dat in 1998 opnieuw is uitgebracht, aangevuld met 2 singles, die op het Cinema label verschenen plus 3 onuitgebrachte songs en 2 nummers van de groep The Essence.
Touch werd in 1967 opgericht door de broers Raymond - sologitaar, mondharmonica en zang en Jerry Schulte - basgitaar en dit duo werd aangevuld door Paulette Butts - zang en tamboerijn en Ovid Bilderback - drums.
In deze bezetting werd de LP "Street Suite" opgenomen, maar kort na de opnamen stapte Paulette uit de band, om zich bij een commune te voegen en werd vervangen door Chuck Sabatino, die vanaf dat moment de zang voor zijn rekening nam.
Kort na het vertrek van Paulette verliet ook Ovid de band om plaats te maken voor Tom Rothy.
De band maakte 2 singles voor er opnieuw een bezettingswisseling zou plaats vinden, die de uiteindelijke formatie zou vormen voor de laatste opnamen van de band en deze keer waren het Tom Rothy, die de band verliet om te worden vervangen door Eric Salas en Chuck Sabatino, die werd opgevolgd door Royal, terwijl ook David Surkamp zich als extra sologitarist bij de band voegde.
Dit vijftal nam 3 songs op, die nu voor het eerst via deze CD te beluisteren zijn, maar daarna viel Touch definitief uit elkaar.
Raymond en Royal speelden in 1998 nog steeds samen in de band The Essence, waarvan er dus 2 nummers op deze CD terecht zijn gekomen.
De CD begint met de B-kant van de eerste single van de band; het alom bekende "Stormy Monday Blues", dat klinkt zoals een blues moet klinken: traag en rauw.
Hierna volgt "Round Trip", dat op de A-kant van de single staat en hierin speelt de band een progressieve bluessong, die in uptempo uitgevoerd wordt.
Daarna is het tijd voor de tweede single, waarvan "Day To Day Man" de A-kant is en ook nu speelt de band een heerlijke bluessong, die rustig begint, maar over gaat in een song met een gemiddeld ritme en dit nummer swingt als een trein.
Vervolgens laat de band op de andere kant hun versie van "Light My Fire" (The Doors) horen en deze klinkt schitterend, doordat de band een eigen draai aan dit nummer weet te geven, zonder het origineel geweld aan te doen.
De volgende drie songs werden niet eerder uitgebracht en de eerste daarvan heet "Lady Of The Universe", dat een fantastische song is, die rustig, melodisch en met wisselende ritmes gespeeld wordt.
"The Magic Inside You" klinkt net als de vorige song; zeer verfrissend met een sterk wisselend ritme en een mengeling van folk en country, terwijl "Rainbow" een prima cover van dit nummer is en me enigszins aan de muziek van Jefferson Airplane uit de tijd van "Volunteers" doet denken: rauwe zang, stevige gitaren en een psychedelische ondertoon.
Het eerste nummer van de "Street Suite" LP heet "Happy Face" en is een 45 seconden durend stukje country, dat over gaat in "Beginnings", een stevig kort instrumentaal blues nummer van 49 seconden, dat vervolgd wordt in "Get A Gun", waarin de muziekstijl opnieuw verandert en hierin brengt de band een
schitterende progressieve rock song ten gehore, die qua tekst zeer politiek getint is.
Daarna volgt "Catfish", een geweldig gespeelde progressieve blues, dat ook op het repertoire van Rory Gallagher's band Taste stond en gevolgd wordt door het swingende "Gotta Keep Travellin' On", waarin de band een zeer opgewekt nummer in de stijl van Country Joe & The Fish speelt.
In "Let's Keep The Children On The Street" laat de band weer een zeer politiek getinte song horen, die rustig begint, maar over gaat in een iets steviger tempo en in deze schitterende song lijkt de band erg beïnvloed te zijn door de muziek van Jefferson Airplane, terwijl ook de zang van Paulette Butts veel weg heeft van die van Grace Slick.
Dan speelt de band opnieuw een heerlijke rustige vrij progressieve blues, getiteld "Motor City's Burning", waarna "Gettin' Off" volgt, waarin Touch een uitstekende swingende bluesrock song speelt en prima van gitaar en mondharmonica gebruik maakt, terwijl ook een drumsolo ten gehore gebracht wordt en dit is tevens het laatste nummer van de "Street Suite" LP.
De twee laatste songs van de CD komen van The Essence en passen in het geheel niet bij de rest van de nummers.
In "Melt Away" is geprobeerd het jaren 60 geluid terug te halen, door de sitar te gebruiken en daarmee een psychedelisch tintje aan het geheel te geven en dit is redelijk gelukt, maar in "Everything To You" laat de band een combinatie van disco en new wave horen.
De CD "Street Suite" staat vol geweldige afwisselende muziek en is dus een genot om naar te luisteren.