zondag 30 juni 2019

Review: Mad Timothy - A Very Snug Joiner

Gear Fab-2019 (GF-291)

In 1969 bracht de Amerikaanse band Mad Timothy, die waarschijnlijk uit New Jersey kwam, een proefpersing uit, die na jaren terug gevonden werd in een winkel te Chicago.
Roger Maglio werd op deze LP attent gemaakt door zijn vriend Alex Guerssen uit Spanje (Out-Sider Records) en deze stelde hem voor om de muziek van deze band eens te gaan beluisteren.
Helaas zijn er geen gegevens omtrent de band bezetting bekend, zodat het dus een vraag zal blijven, wie de leden waren, maar gelukkig vond Roger de muziek van het album goed genoeg om het na 50 jaar alsnog uit te geven, waardoor wij dus voor de eerste maal in de gelegenheid zijn te horen hoe deze band klonk.
Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Strong Enough", een uitstekende progressieve bluesrock song, waarin de zang geïnspireerd lijkt door die van Jimi Hendrix, terwijl de muziek invloeden bevat van Blue Cheer en Majic Ship en eveneens licht jazz invloeden heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Drain Pipe",
een fantastische progressieve rock song met diverse tempowisselingen, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en bluesrock invloeden heeft.
Daarna volgt een cover van een Bob Dylan song, gititeld "Masters Of War" en daarin speelt de band een geweldige uitvoerig van dit nummer, dat een licht psychedelische ondertoon plus een terugkerend ritme bevat, waarna "Find My Place", een heerlijke blues song met een aanstekelijk ritme, te horen is.
In "Snug Joiner" brengt Mad Timothy een vrij experimentele instrumentale jam ten gehore, in "Running" volgt weer een swingende mix van bluesrock en progressieve rock en in "J.P.", speelt de band nogmaals zo'n uitstekende blues gerelateerde rock in een gemiddeld tempo.
Verder volgen "You Will Die If You Go Away", een progressieve bluesrock song met eenterugkerend ritme en het door Harpo geschreven blues nummer "King Bee", dat vooral via The Rolling Stones bekend is geworden en hierin speelt de band een verrukkelijke uitvoering in een niet al te hoog tempo, die lichte jazz invloeden heeft.

Roger Maglio is er met behulp van Alex Guerssen opnieuw in geslaagd een geweldige CD uit te brengen, die veel liefhebbers van progressieve blues en rock zal aanspreken en dit is één van zijn beste vondsten ooit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten