Sologitarist Bill Kees vormde samen met ex- Mountain Bus collega Graig Takehara - basgitaar de eerste formatie van Skyfarmer, waarin verder Lee Butch - zang, Stan Kane, Jimbo Walsh en Kim Gitlis zaten.
Skyfarmer was niet alleen een band, ze vormden ook een commune onder dezelfde naam, die op het terrein van een oude tabaks-farm in de bergen van Wisconsin woonden, ongeveer 100 kilometer van Madison, Wisconsin.
Langzamerhand sloten zich steeds meer mensen zich bij deze commune aan en in de band deden zich verscheidene wisselingen voor, zodat de uiteindelijke bezetting bestond uit: Bill Kees - sologitaar, Graig Takehara - basgitaar, Woody Sims - drums (allen ex Mountain Bus), Elliott Delman - slaggitaar, Ernest Mansfield - fluit, saxofoon en keyboards en Annie Hat - zang (allen ex Mormos Band).
Deze combinatie zorgde voor een unieke stijl, want Mountain Bus speelde hardrock / blues en the Mormos Band speelde folk en Skyfarmer maakte een mix van deze stijlen.
Na enige onenigheid met andere leden van de commune, de gewelddadige dood van hun manager Skeets Millard en omdat enkele bandleden trouwden ging Skyfarmer begin 1975 uit elkaar.
De nalatenschap van Skyfarmer bestaat uit enkele demo en live opnamen uit de periode 1973 - 1975.
Het eerste nummer dat te horen is, heet "Okooch Farewell", een demo opname uit 1974, waarin de band een heerlijke mix weet te maken van folk, jazz en rock, die gevolgd wordt door een live opname uit 1974 getiteld "Torch Poem", een prima folkrock song met country invloeden.
Dan volgen er 4 live songs uit 1975, die alle vier tijdens hun optreden in the Amazing Grace opgenomen zijn waarop Rocko Jans - piano en Joe Haboo Texidor - percussie als gastmuzikanten meespelen en de eerste daarvan heet "No Babe", een fantastische swingende mix van jazzrock, progressieve rock en pop.
Daarna volgt "One Good Man", een lekker klinkende ballad, gevolgd door het bijna 20 minuten durende "Playboy After Dark", dat met een swingend blues ritme begint, die langzaam over gaat in een progrock song met jazz invloeden en de band improviseerd er hierin heerlijk op los.
De laatste van de Amazing Grace opnamen is een swingend jazzy nummer met zuid Amerikaanse invloeden en heet "Senorita".
Vervolgens staan er twee demo's uit 1973 op de CD, te beginnen met "Out Of Hand", een blues song met folk en pop invloeden, gevolgd door "Nobody's Wife", een goede pop song.
"Mountain Bus" is een swingende mix van jazz, blues en pop en de enige single van de band, die in 1973 uitgebracht werd, die gevolgd wordt door de enige cover, een live gespeelde versie van het Merle Haggard nummer "Working Man's Blues", een schitterende blues song, die swingt als een trein.
Als laatste staat er een introductie van de band op de CD, waar het publiek ook bij betrokken wordt.
De CD "Amazing Grace" van Skyfarmer bevat heerlijke muziek, die door liefhebbers zeker op waarde geschat zal worden en wat mij betreft is dit dan ook: een aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten