Review: Kaleidoscope - Kaleidoscope

Gear Fab 2025 (GF-315)

Kaleidoscope werd in 1967 in Puerto Rico, Dominicaanse Republiek, opgericht en bestond in eerste instantie uit: Francisco "Frank" Tirado - basgitaar en zang, Pedrín Garcia - sologitaar, Julio Arturo Fernández - Hammond B3-orgel en Rafael Cruz - drums, die net als zovel andere bands, hits van buitenlandse rock hits speelden.

Nadat ook Orlando "Orly" Vázquez - bas- en sologitaar bij de band was gekomen en ze in het lokale radioprogramma Teen Time van Radio Televisión Dominicana mochten optreden, kregen ze meer bekendheid, om kort daarna mee te doen aan Amucaba, het eerste moderne muziekfestival van het eiland en dit wisten te winnen, waarbij ze het opnemen van een album bij het lokale Dominicaanse platenlabel Fabiola als prijs kregen .

Tirado en Vázquez schreven de nummers voor het album, die invloeden van de muziek van bands en artiesten zoals Jimi Hendrix, Iron Butterfly, Strawberry Alarm Clock en Frank Zappa bevatte.

Tevens kreeg de band hulp van gitarist Adib Casta, die het afsluitende nummer van de LP voor de band schreef, waarbij het vermelden waard is, dat de Fabiola Studios de capaciteit had, om op acht sporen op te nemen, masters te mixen en zelfs vinyl platen te persen in hetzelfde gebouwen complex in de wijk La Feria, een prachtig deel van de stad met een bruisend nachtleven.

De band nam enkele nummers op, ging naar La Pipa (de buren), om te dansen met wat groupies, nog wat te drinken en keerde dan terug naar de studio.

Daar ontmoetten ze Edgar Zamudio, een Peruaanse zanger en producer (met een eigen label, genaamd Discos Zave), die destijds een inwoner van Mexico en werkzaam bij de grote platenmaatschappij Orfeon was.

Deze was zo onder de indruk van de muziek van de band, dat hij hen de kans bood om zich op de Mexicaanse markt te profileren met een album release op de Centraal-Amerikaanse zwaargewicht label Orfeon.

Terwijl Zamudio het album klaarmaakte voor release, gingen Tirado, Vázquez en Cruz naar het eiland Saint Thomas om daar als powertrio op te treden.

Doordat de release te lang duurde verliet Vázquez de band en Garcia en Fernández, die niet de moeite hadden genomen zich bij het trio in Saint Thomas aan te sluiten, keerden nooit meer terug, zodat alleen Tirado en Cruz nog over waren voor gedetailleerde release plannen voor Kaleidoscope in Mexico, waaronder een uitnodiging aan de band om naar dit land te komen om het album te promoten, dat in 200 promotie-exemplaren uitgebracht werd.

Tirado vroeg zijn broer Pol als zanger en Héctor Gutiérrez (als vervanger van Vázquez) - bas- en sologitaar om met Cruz en hem de nieuwe Kaleidoscope te vormen en nadat ze in Mexico-Stad in discotheek Salvation, waar ze werden geïntroduceerd als een reizende band uit San Francisco, Californië een daverend succes hadden, vroeg Jorge René González, organist van Los Kicks uit Mexico-Stad, die onder de aanwezigen bij hun optreden was, of hij deel kon gaan uitmaken van de band, die nog slechts enkele nummers speelde van hun LP, die op 30 augustus 2016 her uitgebracht werd via het Duitse Shadoks label en in 2025 als CD via Gear Fab met een nieuw hoes ontwerp.

De LP "Kaleidoscope", die dus in de formatie Tirado, Garcia, Fernández, Cruz en Vázquez werd opgenomen, begint met "Hang Out" waarin Kaleidoscope een fantastische uptempo garagerock speelt, die gevolgd wordt door "PS Come Back", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en tempowisselingen, "A Hole In My Life", een uitstekende licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en "Let Me Try", een verrukkelijke psychedelische rock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

Daarna volgen "I Think It's Alright", een psychedelische rock song met een gemiddeld tempo, "Colours", een schitterende uptempo psychedelische rock song met garagerock elementen, die swingt als een trein, "Once Upon A Time There Was A World", een heerlijke psychedelische song met een gemiddeld tempo, waarin de band me iets meer dan 8 minuten laat genieten van hun muziek en "A New Man", een uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

Verder volgen "I'm Crazy", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme en acid rock elementen en "I’m Here, He’s Gone, She’s Cryin’", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

"Kaleidoscope" uit 1968 van Kaleidoscope is een veel gezocht juweeltje in de psychedelische en garagerock wereld, die in geen enkele collectie mag ontbreken en Roger Maglio heeft deze boodschap nog eens extra duidelijk gemaakt, door dit fantastische album als CD uit te brengen, waarvoor 3 werf hoera!

Review: Turquoise - The Return Of Captain Speed

Gear Fab 2025 (GF-314)

Turqouise uit Ventura, California, Amerika begon onder de naam Captain Speed en bestond uit: Tim Pearson - zang, Steve 'Buddy' Smith - sologitaar, 'Buffalo' Bruce Barlow - basgitaar, Danny Gustafson - drums en Luther Tatum - keyboards.

De band bracht slechts 2 7" singles uit, die in 1967 via Arcade verschenen, namelijk "Hello Bill"/ "Steel Glass" en "Sunflower Mama" / "Beautiful Death Dealer".

Nadat Buddy Smith aan de oorlog Vietnam moest, werd hij vervangen door Nick Hoffman en doordat enkele leden van de band aan de drugs zaten, leidde dat tot het vertrek van Luther Tatum.

Zijn plaats werd tijdelijk ingenomen door een knaap genaamd Chip, voordat keyboards speler Bill Payne bij de band kwam en in deze formatie werden enkele demo's opgenomen, zoals "Dangerfield", "Soft Machine" en "Plastic Sammy Rides Again", waarmee de band de aandacht trok van Uni en Mercury Records.

Door problemen met hun label Arcade, waarbij rake klappen uitgedeeld werden, ging Tim Pearson terug naar zijn geboorte plaats Bakersfield, waar hij later aan een overdosis heroïne stief. 

Na het vertrek van Pearson speelde de band alleen nog instrumentaal en ging de band eind 1968 ter ziele.

Turqouise deelde tijdens hun bestaan het podium met onder andere: Grateful Dead, The Doors, Jefferson Airplane, Country Joe & the Fish, The Seeds, The Strawberry Alarm Clock, Jimi Hendrix en diverse anderen.

Bill Payne richtte daarna met Lowell George de band Little Feet op en ging Bruce Barlow in Commader Cody And The Lost Planet Airmen spelen. 

Omdat er genoeg muzikaal materiaal was opgenomen, was het de bedoeling dat er een LP uitgebracht zou worden, maar helaas verscheen die niet eerder dan 17 januari 2025 via Out-Sider (Guerssen) als LP op zwart en doorzichtig vinyl en verscheen op 28 maart 2025 via Gear Fab als CD.

Het album bevat 12 nummers en begint met "Steel Glass", een fantastische psychedelische song met een gemiddeld tempo speelt, die halverwege iets meer snelheid krijgt en gevolgd wordt door "Sunflower Mama", een pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "Dangerfield", een song met tempowisselingen en een gemiddeld tempo, die lichte psychedelische invloeden heeft en "Soft Machine", een progressieve psychedelische song, die tot dansen aanzet.

Daarna volgen "Pop Festival", een heerlijke progressieve Hammond rock song met een aanstekelijk ritme, "It's A Drag", een uptempo pop song met een dansbaar ritme, "Hello Bill", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "Beautiful Death Dealer", een progressieve song met tempowisselingen en psychedelische elementen.

Vervolgens speelt Turquoise "My Brother" een korte progressieve rock song met een aanstekelijk ritme, "Rally Round The Flag", een song met een gemiddeld tempo, die op het eind op een kazoo gespeeld wordt, "Plastic Sammy Rides Again", een geweldig psychedelisch instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo en een alternatieve versie van "Hello Bill", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme.

Roger Maglio vindt met de regelmaat van de klok schitterende muziek van onbekend gebleven Amerikaanse bands uit de jaren 60, begin 70, die hij via zijn label Gear Fab uitbrengt en ons zo een kijkje in de geschiedenis van de Amerikaanse pop cultuur uit die periode laat nemen.Hulde!

Review: Roger Maglio - Songs From The Rocks

Gear Fab (GF-313) 

Roger Maglio komt oorspronkelijk uit Plainview, Long Island, New York.

Sinds 1966, toen hij met gitaar spelen begon, is hij verzamelaar van obscure psychedelische en garagerock en mainstream bands, zoals The Beatles, Who, Doors, Quicksilver Messenger Service, Jimi Hendrix, Animals enz.

Hij speelde in verscheidene bands uit Plainview, die aan bandjeswedstrijden meededen, maar ook bekendere bands deden aan die competitie mee, zoals The Mystic Tide, Trashing Butterflies Of Divine Happiness en Odyssey.

De bands, waarin Roger zat hadden minder bekendheid en de bekendste waren The Acid Inspiration en The Nightwatchmen, die helaas geen muziek opnamen.

In 1986 startte hij het label Gear Fab, waar hij de single "Walk Away Renee" / "Tobacco Road" (GF-101), van zijn 60's coverband band The Borrowed Times, op uitbracht.

De volgende single, die via zijn label verscheen, was op 9 december 1980 door hem zelf geschreven naar aanleiding van de moord op John Lennon en heette "A Cold Day In December" / "Flower Child".

Deze werd in 1987 opgenomen en uitgebracht als GF-102 en kort daarna bracht hij  de LP "Songs From The Rocks" (GF-103) uit, waarop de single ook staat en dit album is in 2025 opnieuw verschenen, maar nu als CD (GF-313).

Het album "Songs From The Rocks", waarop 9 nummers staan en Roger alle instrumenten bespeeld, begint met "You Can't See Me (No More)", een heerlijke dansbare psychedelische pop song, die gevolgd wordt door "Flower Child", een schitterende psychedelische beat song, waarin de invloed van The Beatles sterk naar voren komt en dat de B-kant van zijn single is.

In "Cedar Beach" speelt Roger Maglio een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal nummer, dat swingt en in "The Two Of You" een uitstekende rustige pop song.

Het volgende nummer is een cover van det Beatles song "I'll Follow The Sun" en hierin laat Roger een fantastische uitvoering van dit nummer horen, waarna "My Canine Friend" volgt en hierin speelt hij opnieuw een prachtige rustige song.

Daarna volgt "Plainview (1970)", waarin hij een uitstekende pop song ten gehore brengt en de akoestische gitaar een belangrijke rol speelt.

Vervolgens is het de beurt aan "JoAnn", een swingende pop song, die over de liefde gaat en in het laatste nummer, de A-kant van zijn single, laat Roger een eerbetoon aan de dood van John Lennon horen.

De LP "Songs From The Rocks" van Roger Maglio staat vol heerlijke muziek en verdient een plaats in de platenkast van elke liefhebber van sixties gerelateerde pop muziek.

Review: Silver - Children Of The Lord

Gear Fab 2024 (GF-312)

Over de Amerikaanse band Silver is weinig of niets bekend en vermoedelijk kwamen de muzikanten uit de omgeving van Milwaukee.

De band maakte in 1974 een LP, getiteld "Children Of The Lord", die in 1975 via het Grammi Fonics Label verscheen, 7 nummers bevat en verpakt is in een witte hoes, waarop de tekst "Advance Reviewer Copy Confidential" staat afgedrukt.

Het album begint met het titelnummer "Children Of The Lord" en hierin speelt Silver een uitstekende progressieve rock song met een gemidgmaals zo'n prima progressieve rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt.

Dan volgen "Fail Dragger", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, "Dandylion Wine", een stevige rock song, die tot dansen uitnodigt, "Fallen Angel", een aanstekelijke rock song met prima samenzang, "Long Way Back To Sunnyside", een lekker in het gehoor klinkende song en "Back From Space", een dansbare song  met progressieve rock invloeden. 

Roger Maglio van Gear Fab records is er opnieuw in geslaagd muziek te vinden van een onbekende band uit de jaren 70, die heerlijke muziek heeft uitgebracht en ons door middel van zijn label hiervan te laten meegenieten. Hulde!