vrijdag 8 november 2013

Review: Pugsley Munion - Just Like You

Gear Fab 2000-(GF-143)

In 1969 startte te New York een drietal muzikanten een band onder de naam Mask.
De bandleden John Schuller - Hammond orgel, piano, basgitaar, akoestische gitaar en zang, Thomas "Ducky" Belliveau - sologitaar, akoestische gitaar en zang en Edward Kelly - drums, percussie en zang zaten allen nog op school en speelden in hun vrije tijd in diverse clubs.
Door een gelukkig toeval kwam hun "Home Demo" in handen van J&B Records en die zagen wel wat in de band.
Dit resulteerde in de opname van een professionele demo plus een platencontract, maar aangezien de naam Mask al geregistreerd stond, moest er een nieuwe bandnaam verzonnen worden en dat werd uiteindelijk Pugsley Munion.
Halverwege 1970 werd hun debuut LP opgenomen in de Bell Sound Studio, één van de eerste 8-sporen studio's, te New York.
Omdat bij live optredens gebruik werd gemaakt van de bas pedaal van het orgel, werd besloten de basgitaar later in te voegen om een beter studio geluid te creëren.
Bij de platenmaatschappij had men daar hele andere gedachten over en de LP werd uitgebracht in zijn ruwe vorm, dus zonder de baspartij en in deze vorm is ook de CD door Gear Fab op de markt gebracht, aangevuld met twee alternatieve demo versies en een live opname, waardoor er 12 vrij lange nummers te beluisteren zijn.
De CD start met "What's Right For Me", een werkelijk schitterende progressieve rock song, die in een rustig tempo gespeeld wordt, die in 3 uitvoeringen op de CD staat, waarvan dit de studio versie is.
Daarna volgt "Second Time For Me", eveneens een heerlijk stukje progressieve rock en ook van dit nummer staat er een andere versie op de CD.
het volgende nummer heet "Take MY Soul" en hierin gaat de band verder met het maken van fantastische progressieve rock, die in dit nummer vrij stevig klinkt en naar de hardrock neigt.
Vervolgens is het tijd voor de titelsong "Just Like You", een lekker klinkende pop song, waarin prima samenzang zit en een vrij eentonig ritme, dat lichtelijk hypnotiserend werkt.
Dan  staat de bluesrock song "Slumberland Blues" als volgende nummer op de CD en dit is een swingend stukje muziek, dat gevolgd wordt door "No Time Tomorrow", een waanzinnig goede psychedelische psychedelische rock song, die enkele prima tempowisselingen bevat.
In "Trouble" krijg ik opnieuw een uitstekende uptempo progressieve rock song voorgeschoteld en in "Collage Thought" laat de band me genieten van een rustige rock song, die langzamerhand iets meer snelheid krijgt en gevolgd wordt door het laatste nummer van de LP, getiteld "I Don't Know Who To Blame", een prima progressieve rock song.
Dan volgt de eerste van de twee alternatieve demo versies, getiteld "What's Right For Me" en hierop vind ik de zang een stuk minder goed klinken, dan in de LP versie, maar de muziek klinkt zeker zo goed.
Ook "Second Time For Me", de tweede alternatieve demo uitvoering, klinkt uitstekend en hierin laat de band me een lekkere mix van progressieve rock met blues invloeden horen en in het laatste nummer, de live uitvoering van "What's Right For Me" speelt de band een aardige versie van dit nummer, die het echter niet haalt bij de LP versie.
Hoewel ik denk, dat de basgitaar iets extra's had bijgevoegd, vind ik het resultaat toch erg bevredigend en kan ik deze CD iedere progressieve rock liefhebber ten zeerste aanbevelen.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten