vrijdag 28 december 2012

Review: Elderberry Jak - Long Overdue

Gear Fab 2001-(GF-178)

Elderberry Jak was een band uit het noorden van de Appalachian kolen velden te West Virginia, die in 1970 de LP "Long Overdue" uitbracht via het Electric Fox label met daarop 10 songs.
De band bestond uit: Joe Cerisano - zang, Tom Nicholas - sologitaar en zang, Dave Coombs - basgitaar en zang en Joe Hartman - drums en zang.
De LP begint met "Going Back Home", een vrij rustige southern rock song met een prettig ritme en lekker klinkende zang, die gevolgd wordt door "Forrest On The Mountain", een song die een swingend ritme heeft en zang, waarvan de stijl me enigszins aan Crosby, Stills, Nash & Young doet denken.
Met "Vance's Blues" wordt de muziek een stukje steviger en progressiever en dit nummer laat meteen een heel andere kant van de band horen, maar in "Inspired" verandert de muziekstijl opnieuw en in dit nummer krijg ik een schitterende ballad te horen, waarbij zang en gitaar het nummer tot grote hoogte weten te
brengen.
Vervolgens wordt weer een steviger tempo ingezet en in "Restless Feeling" hoor ik dan ook een song, die me aan een band als Grand Funk Railroad doet denken, die in dezelfde periode aktief was.
"Wish Me Well" heeft lichtelijke funk invloeden en is een heerlijke swingende song, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
In "Mr.Sun" doet de muziek me aan The Days Of Pearly Spencer van David McWilliams denken en ook dit is een prima swingend stukje muziek.
Dan krijg ik weer een uitstekende ballad te horen, getiteld "My Lady", die gevolgd wordt door "Changes", een progressieve rock song, waarin het ritme goed dansbaar is.
Als laatste nummer hoor ik "You're The One", waarin de band wederom een vrij rustige song speelt en daarmee laat horen het best uit de voeten te kunnen met dit soort nummers, want ook nu moet ik concluderen, dat ik het prachtig vind.
"Long Overdue" van Elderberry Jak is een prima CD, waarop de band laat horen diverse muziekstijlen te kunnen spelen, maar in de ballads op zijn best is.

vrijdag 21 december 2012

Review: Milkwood Tapestry - Milkwood Tapestry

Gear Fab 2001-(GF-179)

Milkwood Tapestry, uit New York City en Poughkeepsie, bestond tussen 1968 en 1972 uit het duo Roland Antonelli - sologitaar, cello en zang en Joseph Louis Ransohoff - zang, tamboerijn en maracas.
Na een jaar om en om te hebben geoefend, besloot Roland met zijn gezin naar New York City te verhuizen en speelde het duo in koffiehuizen en clubs in en rond New York City en schreef tussendoor een aantal songs.
In één van die clubs ontmoetten ze de manager van Donovan en die bracht hen in contact met het Metromedia Records label, waar ze auditie voor deden en daar drie nummers ten gehore brachten.
Ze kregen een contract voor het maken van een LP, die in 1969 werd uitgebracht en aansluitend deden ze een toer door de staten New York en New England om hun LP te promoten, waarbij ze voorprogramma waren van onder andere The Four Seasons, Phil Ochs, Ten Wheel Drive, Tim Hardin, Johnny Winter, Velvet Underground, Rhinoceros en Country Joe & The Fish.
De CD , die 19 songs bevat, start met de 12 nummers van de LP, waarvan "Beyond The Twelve Mile Zone", een schitterende progressieve rock song met heftig gitaar spel, de eerste is.
Vervolgens schakelt de band over naar een fantastische rustige pop song, getiteld "Wonderous Fairy Tale", dat compleet met orkest een genot is om te beluisteren en dit nummer wordt gevolgd door "The Window Sill's Song", dat eveneens zo'n geweldig mooie pop song is, die in een rustig tempo gespeeld en door orkest begeleid wordt.
Daarna krijg ik het vrij heftige "Signs Of Invisible Chalk" Te horen, een progressieve rock song waarin diverse schitterende tempowisselingen zitten, waarna het duo weer terug schakelt naar het rustig tempo en met "Sunday Raindrops" laat Milkwood Tapestry nogmaals horen, hoe goed ze daarin waren.
"Journey-less-Ride" is ook zo'n uitstekende song, waarin tempowisselingen het nummer spannend maken en houden en dit nummer balanceert tussen heftig en rustig, waarbij de zang soms ruig, soms liefelijk klinkt.
Dan volgt "Seas Of Marsmallow Bees", een vrolijke uptempo folkrock song, die aanzet tot dansen en me een warm gevoel geeft, waarna er weer een heerlijke rustige pop song achter aan komt, getiteld "Look At the Children".
Met "Tockless Time Morning" speelt het duo, aangevuld met orkest, opnieuw een song, die vol zit met tempowisselingen en varieert de muziek tussen rustig en liefelijk en snel en heftig, zodat het geheel spannend blijft.
In "Pink Painted Butterfly" keert Milkwood Tapestry nogmaals terug naar het rustige tempo en ook dit is een prima song, die gevolgd wordt door "Sunshine Castles", dat met een opgewekt ritme begint en me vrolijk maakt, waarna overgeschakeld wordt naar een meer progressiever ritme met diverse mooie tempowisselingen.
Het laatste nummer van de LP heet "The Purple Side Of Sunset" en is een schitterende progressieve rock song, waarna de eerste van de 7 bonus tracks volgt, getiteld "The Jackal's City", waarin het duo de ingeslagen weg van afwisseling tussen rustige en heftige songs blijft volgen en dit is een song, die daar het midden tussen houdt.
Rustig is zeker " We Are Together, Two", een fantastische folk song, waarin erg mooie tweestemmige zang klinkt en op juiste manier van de dwarsfluit gebruik gemaakt wordt.
Met "A Moss Green Morning" wordt een prachtige song ten gehore gebracht, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en "The Fall Of The Horses" is een prima rustige folk song, net als "Frost At Twilight", dat hierop volgt.
"Big Blue Sky" is een folk song waarin het tempo wisselt tussen rustig en snel, waarbij het duo een stuk a capella zingt en het laatste nummer "The Bell Of Juniper" is een fantastische folk song in een rustig tempo gespeeld en Milkwood Tapestry begeleidt zichzelf hierbij op gitaar en fluit.
De CD van Milkwood Tapestry is weer zo'n geweldige uitgave van het Gear Fab label en behoort, wat mij betreft tot de klassiekers in dit genre.

vrijdag 14 december 2012

Review: Psychedelic States - Alabama In The 60s Vol.1

Gear Fab 2001-(GF-180)

In de geweldige serie Psychedelic States is het deze keer de beurt voor Alabama In The 60s Vol.1, waarop 29 songs van even zoveel bands staan, waarvan de meeste uit Birmingham kwamen.
De CD begint met The Versatiles uit Mobile, die hun single "Cyclothymia", een heerlijke psychedelische garagerock song, in 1967 door het Rickarby label uitgebracht zagen worden met "Farmer's Daughter" als achter kant.
The Yardleys maakten in dat zelfde jaar de single "JUst Remember" / "Your Love", een swingende beat song naar Brits voorbeeld gespeeld en via het eigen Yardley label uitgebracht.
Vervolgens hoor ik Days Of The Week uit Birmingham met "Home At Last", een fantastisch psychedelische song, die Little Latin Lupe Lu" als B-kant heeft en door het Malcolm Z Dirge label werd uitgebracht in 1966.
Daarna volgt "The Movement uit Midfield en hun single heet "Stinking Peanut Butter Love" / "Green Knight", een geweldige psychedelische garagerock song, waarin het orgel en de mondharmonica een belangrijke rol spelen.
Dan volgen The Jerks met "I'm Leavin' You", een beat song in Engelse stijl, met The Rolling Stones als grootste invloed en in 1966 verschenen via Vaughn Ltd.
The Dedicartions uit Birmingham maakten het vrij commerciële "Midnight Gray" in 1969, dat "A PLace In The Sun" als andere kant had en via The Sound Of Birmingham werd uitgebracht.
Ook  The Rites Of Spring kwam uit Birmingham en hun single "Comin' On Back To Me", een fantastische psychedelisch pop song met garagerock invloeden, had "Why" als B-kant en verscheen via Cameo-Parkway in 1966.
The Tories brachten in 1966 de cover "Walkin' The Dog" uit, die "Could It Be Love" als achterkant had en door het Vaughn Ltd. label verscheen.
Uit Valley kwam The Stolen Children, die in 1967 op een hitparade plaats mikten met "I Need You", een lekker klinkende beat song, waarin Beatles invloeden  door klinken met "Never Be Right" aan de andere kant en uitgebracht door Tomahawk.
"Bye Time" is de titel van de A-kant van de single, die in 1966 door The Changin' Tymes uitgebracht werd en dit is een prima pop song, uitgebracht via Vaughn Ltd. met "Just A Little" als achterkant.
Dothan was de woonplaats van The K-Pers, die in 1967 de single "Sweet Girl" / "The Red Invasion", een heerlijke garagerock song, door het Tiki label zagen verschijnen.
De Zombies cover "Tell Her No" is de volgende song, die door Sheffield's Gate vertolkt wordt en dit is een uitstekende uitvoering van deze song, die in 1967 via het Prestige Productions label verscheen met "No Reply" als andere kant.
"The Judge And The Jury" heet de volgende song, die door The Judges uit Birmingham gespeeld wordt en dit is een schitterende psychedelische pop song, die in 1966 via Shurfine verscheen met "Come On-Come On" als B-kant.
De Volgende band kwam uit Coden en heette The Mixed Emotions, die in 1968 de single Ï'll Fade Away" / "Can't You Stop It Now", een prima garagerock song, uitbracht via Kustom Kut.
Van de uit Fairfield afkomstige band The Bittersweet verscheen via Prstige Productions in 1967 de single "I'll Feel A Whole Lot Better" / "She Lied", een fantastische pop song en Randy & The Holidays brachten in dat jaar de single "Living Doll" / "Paul Revere 250", een prima pop song, via het Hickory label uit.
Het Chantain label bracht in 1968 de single "Rain, Shine , Or Snow" / "Shadows Of You", een uitstekende pop song, uit van The Illusions uit Birmingham.
Ook uit Birmingham kwam The Lost Chords, die, in 1966, "I Won't Have To Worry", een lekker klinkende pop song met "I Want To Be Her Man" als B-kant, via het Vaughn Ltd. label uitbracht.
The Very-Ations, eveneens uit Birmingham, lieten hun single "I'm So Lonely" / "She Can't Be Won", een heerlijke pop song, door het Rink label uit brengen in 1966 en The K-Otics uit Tallassee/Tuskegee brachten in dat jaar "Double Shot" via het Fortune label uit, die naderhand via het Bang label zou verschijnen en
een hit zou worden voor de band.
De achterkant van deze song was "I'm Leaving Here", een lekkere garagerock song in de stijl van "I Need You" van The Kinks.
Uit Muscle Shoals kwam Mickey Buckins & The New Breed, die in 1967 "Big Boy Pete" / "Relections Of Charlie Brown", een nummer in de stijl van "A Whiter Shade Of Pale" uitbrachten via het South Camp label.
"She's Been Travelin' Round The World", een geweldige garagerock song uit 1966, kwam van The Seeds Of Time, had "Gina" als andere kant en werd door het Morgan label uitgebracht.
The Mad Lads bracht "Come Back To Me", een rustige garagerock song, via Prestige Productions uit in 1966 met "Tossin' And Turnin'" als achterkant en had net als de band This Side Up, die in 1966 de single "Sun Arise" / "Why Can't I Dream", een swingende pop song, via het zelfde label uitbracht, Birmingham als
woonplaats.
Mobile was de plaats waar The 5 vandaan kwam en die maakte in 1965 "I'm No Good", een prima pop song met "I've Lost My Girl" als andere kant voor het JB Records label.
In 1966 verscheen via het Vaughn Ltd. label de single "Run For your Life" /  "By My Side", een beat song met hoog meezing gehalte, van The Rockin' Rebellions uit Birmingham en in 1967 kwam "Funny Kinda Day", een aardige pop song, die "Love Minus Zero" als B-kant had, via het Malcolm Z Dirge label uit van Fox & The Huntah's.
Een jaar later, in 1968 dus, verscheen "Gotta' Go Now", een prachtige pop song, van The 5C Stamp uit Eastaboga via Prestige Productions en dit nummer had "Jesse Jane" op de andere kant staan.
De laatste band van de CD/LP kwam uit Tuscaloosa en heette The Omen & Their Luv, die in 1967 de geweldige single "Need Some Sunshine" / "Maybe Later", een fantastische psychedelische garagerock song, door het Daisy label lieten uitbrengen.
Ook deze uitgave van de Psychedelic States serie is er één om te koesteren en mag eigenlijk niet in je collectie ontbreken.

zaterdag 8 december 2012

Review: Los Checkmates - Con Los Checkmates

Gear Fab 2001-(GF-181)

Los Checkmates werd in 1966 opgericht door Canadees Dave Atherton - zang, die in 1964 met zijn familie naar Mexico was verhuisd.
Behalve Dave, bestond de band uit: Joe Aleo, Kippy Alpert, Carlene Kern (allen studerend aan University Of The Americas te Mexico City), Javier Batiz (speelde later bij Santana) en Fito De La Parra (speelde later als drummer bij Canned Haet).
De band speelde veel op privé feesten van de elite uit Mexico City en in lokale clubs en tijdens één van die optredens ontmoetten ze producer Jaime Sanchez Rosalo, die hun opname sessies betaalde.
De songs werden op een viersporen recorder opgenomen en het kostte ze iets meer dan een maand om alles op te nemen.
Ieder bandlid kreeg daar $200 voor betaald en er werden ongeveer 500 LP's geperst, die in juni 1967 werden uitgebracht via het Corso label.
Nadat de LP was uitgebracht vonden er verschillende keren bezettings wisselingen plaats en één daarvan was dat drummer Jimmy Nichols, die in 1964 voor Ringo Starr was ingevallen bij de Scandinavische tournee van The Beatles tijdens zijn ziekte en ook in Nederland het podium met die band deelde, bij Los Checkmates kwam spelen voor ongeveer een jaar.
Een andere bekende muzikant, die in Los Checkmates speelde, was Jim Marshall, die later bij Charlie Daniels terecht kwam.
Andere muzikanten, die in Los Checkmates speelden waren: sologitarist Alfredeo Cisneros, basgitarist Alf Rey Conde, drummer Pato "Duck" Flores (allen uit Mexico) en pianist, organist Wim Van Beers uit Nederland.
Dave Atherton verhuisde in 1969 terug naar Canada, waar hij de band Sirius oprichtte, waarin ook drummer Gary McCracken zat, die later bij de hardrock band Max Webster ging spelen.
Op de CD/LP van Los Checkmates staan 12 covers, waarvan de eerste "No Milk Today" een perfecte kopie van het Herman's Hermits nummer is, die gevolgd wordt door "Western Union", dat eveneens op geweldige wijze gekopieerd is en als ik niet beter wist, zou ik gedacht hebben hier het origineel te horen.
Vervolgens krijg ik "Don't Let The Sun Catch You Cryin'" te horen, dat ook op uitstekende wijze vertolkt wordt, waarna "A Little Bit Me, A Little Bit You" volgt en net als in voorgaande songs,heeft de band goed naar de originele versie geluisterd en deze op zo goed mogelijke manier eigen gemaakt.
Dat verandert in "I Think We're Alone Now" ook niet en dit is opnieuw zo'n fantastisch uitgevoerde versie, die gevolgd wordt door "Gimme Some Lovin'", de eerste uitvoering waarin ik lichtelijk eigen inbreng van de band hoor en die is prima.
Dan volgt "You Have To Be So Nice" en deze is weer op een schitterende manier gekopieerd en ook "Kind Of A Drag" is een haast exacte kopie van het origineel.
"Happy Together" is van hetzelfde laken een pak en zelfs de Rolling Stones song "Ruby Tuesday" benadert het origineel zo dicht, dat ik in eerste instantie dacht, de Stones zelf aan het werk te horen, maar naarmate de song vordert hoor ik toch lichte verschillen.
Daarn hoor ik "I'm A Believer" en ook daarin schittert de band, maar in de laatste song "I'm Down" gaat de band dan toch eindelijk in de fout en betrap ik ze op het feit, dat ze van dit nummer geen perfecte kopie hebben kunnen maken.
Ondanks dat er alleen maar covers op deze CD/LP staan, heeft Los Checkmates hiermee een fantastisch stuk muziek gemaakt, dat in ieder geval verdiend om beluistert te worden en het is zeker het aanschaffen meer dan waard.