vrijdag 5 juli 2013

Review: The Underground Electrics - Hey Jude / The Generation Gap - Up Up And Away

Gear Fab 2013-(GF-266)

Uitgave 266 van het Gear Fab label bestaat deze keer weer uit 2 LP's, die beide uit 1968 stammen.
De eerste daarvan heet "Hey Jude", die uitgebracht werd via het Crown label en komt van The Underground Electrics met daarop 10 nummers en de plaat start met de titel song "Hey Jude", een cover van The Beatles song.
Het is wel even schrikken als ik deze uitvoering hoor, want die wordt in zo'n langzaam tempo uitgevoerd en met zo'n beroerde zang, dat ik de neiging krijg de CD meteen af te zetten, maar nadat ik toch besluit verder te luisteren, krijg ik een geweldig stukje bluesrock te horen in "Standing At The Crossroads" en hierin klinkt de zang al een stuk beter.
Ook het vervolg "Boogie Children", een progressieve bluesrock, klinkt fantastisch en swingt als een trein.
In "The Syndicator" gaat de band verder met het maken van schitterende progressieve bluesrock en in "No Love In My Heart" krijg ik een lekker swingende blues te horen.
"Goodbye Baby" is een blues ballad en hiermee laat de band horen ook rustigere blues op uitstekende wijze te kunnen spelen en met "Queen Bee" keert de band terug naar het maken van progressieve bluesrock, die deze keer instrumentaal is.
Vervolgens hoor ik meer traditionele bluesrock in "Sunnyland" en die klinkt gewoon lekker, terwijl "Dark And Dreary" weer een geweldig stukje instrumentale progressieve bluesrock is.
Het afsluitende nummer heet "Dust My Blues", een door Elmore James geschreven song en door de band hier op schitterende wijze vertolkt.
Dan krijg ik de LP "Up Up And Away" van The Generation Gap te horen  die via Custom verscheen en ook deze start met de titelsong, dus met "Up Up And Away" en ook dit nummer vind ik ondermaats klinken.
Dan krijg ik "I'm A Man" te horen en hierin gaat het tempo omhoog en verrast de band me met een nummer, dat met lichtelijk aan "Can't Help Myself" van The Four Tops doet denken, die een zelfde soort ritme voor hun song gebruikten.
Vervolgens hoor ik "Make Up Powder And Paint", een rustige pop song met invloeden uit de soul en beat, die gevolgd wordt door "Lisa", een uitstekende uptempo pop song.
"High On Love" heeft invloeden uit blues en soul en deze prima pop song klinkt dan ook heerlijk.
Daarna krijg ik "Woman Of Mine" te horen, waarin de band me een lekker swingende pop song voor schotelt en in "Hard Times", een instrumentaal nummer, wordt de muziek een stukje ruiger en hoor ik de band uitstekende progressieve rock spelen.
In "Strange Shadows" speelt de band een prima instrumentaal beat nummer en in "Fool's Luck" krijg ik een ruige instrumentale progressieve beat te horen, waarin ook lichtelijke soul invloeden te horen zijn, waarna de LP wordt afgesloten met "On The Run", een goed klinkende pop song met bluegrass invloeden.
Na beluistering van deze CD, kan ik maar tot één conclusie komen en dat is dat Roger Maglio van Gear Fab er met deze uitgave weer in is geslaagd geweldige muziek te vinden en uit te brengen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten