woensdag 29 juni 2011

Review: Hillow Hammet - Hammer - Gear Fab 2011

Gear Fab 2011- (GF-249)


Eind jaren 60 werd de band Hillow Hammet opgericht te Washington D.C.
De band bestond uit: Jack Register – basgitaar, G.C. Coleman – drums, Pete Williams – gitaar, Ronnie Barcley – gitaar, Chuck Bennett – zang en orgel, Steve Spencer – piano, orgel en elektrische piano en Mike Previty – percussie.
Ze brachten slechts 1 LP uit, getiteld “Hammer”, met daarop 9 songs, die via het House Of Fox label verscheen in 1970 en in de Sounds Of Memphis Studio te Memphis Tennesse werd opgenomen.
De CD start sterk met “Slip Away”, een progressieve rock song, die me van het begin af aan weet te pakken, door de ijzersterke zang, het tempo en het ritme, dat heel in de verte iets van funk bevat.
Vervolgens is het de beurt aan een eigen compositie, getiteld “Trouble”, dat een erg mooi piano intro heeft met aansluitend een stuk progressieve rock, dat in een vrij rustig tempo gespeeld wordt, maarlangzaam aan heftiger wordt en beide gitaristen leven zich hierin  lekker uit.
“Fever” kent iedereen natuurlijk van Peggy Lee, die er een gigantische hit mee scoorde en volgens mij ook de beste uitvoering van maakte, maar ook Hillow Hammet weet er iets moois van te maken door schitterend orgelspel in de song te verweven en het nummer op die manier een progressiever karakter te geven.
Daarna volgt “Home”, een eigen compositie, waaraan blues muzikant Roy Buchanon mee schreef en dat is goed te merken ook, want dit nummer neigt flink naar de blues, maar houdt desondanks toch een vrij progressieve uitstraling.
Ook “Brown Eyed Woman” is een eigen nummer en hierin zitten blues en funk invloeden.
Dan volgt “Nobody But You”, dat de meesten kennen als “Talking About You” en dit vind ik één van de mindere songs van de CD, die gevolgd wordt door weer een eigen song, die  “Come With Me” heet en weer lekker progressief klinkt.
Nog een nummer van de band is “We Want To Be Free”, dat eveneens progressief klinkt, waarna de band de CD afsluit met een gospelsong, dat volgens mij het slechtste nummer is van deze CD, getiteld “Oh Happy Day”, dat we van de Edwin Hawkins Singers kennen en totaal niet bij de rest van de songs past.
Afgezien van dat feit, is de CD “Hammer” een prima CD, die niet in je collectie mag ontbreken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten